Битый пиксель - ChipaChip

Я помню, тогда подумал, то что

Прошлое — это место, куда можно вернуться.

Не знал, что от холода можно утонуть.

Покидай рай, видишь там горит «exit».

Вижу наш край в твоём новом рефлексе.

Платим сердцами — ошибки наш вексель

И видимо больше уже не пофлексим.

В матрице душ этих — я битый пиксель.

Пятница — тушь, слёзы, ябеды — биксы.

Встретимся тут же, вёл в этот тупик сам,

Чтоб пробить стену и освободиться.

Под октябрём, надежд упадок и трёп,

Всех этих вьюг снова пленник я, жду потепления.

Под октябрём, и без тебя так не прёт.

Эй, паранойя, не клей меня, и больше не лей вина,

Роняй меня в дрём.

Ты далеко, и я бегу, рву связки,

Ору тебе, типа всё будет good!

Огни бутиков тень наших фигур всё давит

И шепчет громко тебе на ухо: «go».

Стирая грунт, теряя groove,

Дай же проиграть наконец мне эту игру.

Под октябрём, надежд упадок и трёп,

Всех этих вьюг снова пленник я, жду потепления.

Под октябрём, и без тебя так не прёт.

Эй, паранойя, не клей меня, и больше не лей вина.

Под октябрём, надежд упадок и трёп,

Всех этих вьюг снова пленник я, жду потепления.

Под октябрём, и без тебя так не прёт.

Эй, паранойя, не клей меня, и больше не лей вина,

Роняй меня в дрём.

Ik herinner me dat ik toen dacht dat

Het verleden is een plek om naar terug te keren.

Ik wist niet dat je kon verdrinken van de kou.

Verlaat het paradijs, je ziet de uitgang daar branden.

Ik zie ons land in je nieuwe reflex.

We betalen met ons hart - fouten zijn onze rekening

En blijkbaar zullen we niet meer buigen.

In de matrix van deze zielen ben ik een gebroken pixel.

Vrijdag - inkt, tranen, stiekem - fietsen.

Ontmoet me daar, leidde me zelf naar deze doodlopende weg,

Om door de muur te breken en vrij te komen.

In oktober neemt de hoop af en kletst,

Ik ben weer een gevangene van al deze sneeuwstormen, wachtend op opwarming.

Bijna oktober, en zonder jou hoeft het niet te haasten.

Hé, paranoia, lijm me niet vast, en schenk geen wijn meer in

Laat me in slaap vallen.

Je bent ver weg, en ik ren, scheur mijn banden,

Ik schreeuw tegen je, alsof alles goed komt!

De lichten van de boetieks, de schaduw van onze figuren drukt op alles

En fluistert luid in je oor: "go".

De grond uitwissen, de groef verliezen,

Laat me dit spel eindelijk verliezen.

In oktober neemt de hoop af en kletst,

Ik ben weer een gevangene van al deze sneeuwstormen, wachtend op opwarming.

Bijna oktober, en zonder jou hoeft het niet te haasten.

Hé, paranoia, lijm me niet vast, en schenk geen wijn meer in.

In oktober neemt de hoop af en kletst,

Ik ben weer een gevangene van al deze sneeuwstormen, wachtend op opwarming.

Bijna oktober, en zonder jou hoeft het niet te haasten.

Hé, paranoia, lijm me niet vast, en schenk geen wijn meer in

Laat me in slaap vallen.