Dona do dom (Ao vivo) - Chico Cesar, Maria Bethânia

Dona do dom que Deus me deu

Sei que é ele a mim que me possui

E as pedras do que sou dilui

E eleva em nuvens de poeira

Mesmo que às vezes eu não queira

Me faz sempre ser o que sou e fui

E eu quero, quero, quero, quero ser sim

Esse serafim de procissão do interior

Com as asas de isopor

E as sandálias gastas como gestos do pastor

Presa do dom que Deus me pôs

Sei que é ele a mim que me liberta

E sopra a vida quando as horas mortas

Homens e mulheres vêm sofrer de alegria

Gim, fumaça, dor, microfonia

E ainda me faz ser o que sem ele não seria

E eu quero, quero, é claro que sim

Iluminar o escuro com meu bustiê carmim

Mesmo quando choro

E adivinho que é esse o meu fim

Plena do dom que Deus me deu

Sei que é ele a mim que me ausenta

E quando nada do que eu sou canta

E o silêncio cava grotas tão profundas

Pois mesmo aí na pedra ainda

Ele me faz ser o que em mim nunca se finda

E eu quero, quero, quero ser sim

Essa ave frágil que avoa no sertão

O oco do bambu

Apito do acaso

A flauta da imensidão

Eigenaar van het geschenk dat God me heeft gegeven

Ik weet dat hij het is die mij bezit

En de stenen van ik ben verdund

En stijgt op in stofwolken

Ook al wil ik dat soms niet

Het maakt me altijd wat ik ben en was

En ik wil, wil, wil, wil ja zijn

Deze processie-serafijn uit het binnenland

Met piepschuimvleugels

En de versleten sandalen als gebaren van de herder

Prooi van het geschenk dat God mij heeft gegeven

Ik weet dat hij degene is die me bevrijdt

En het leven ademt wanneer de dode uren

Mannen en vrouwen lijden onder vreugde

Gin, rook, pijn, feedback

En het maakt me nog steeds wat ik niet zou zijn zonder hem

En ik wil, ik wil, natuurlijk wil ik

Verlicht het donker met mijn karmozijnrode bustier

zelfs als ik huil

En ik denk dat dit mijn einde is

Vol met het geschenk dat God mij heeft gegeven

Ik weet dat hij degene is die me verlaat

En als niets van wat ik ben zingt

En de stilte graaft gaten zo diep

Want zelfs daar in de steen nog steeds

Hij laat me zijn wat in mij nooit eindigt

En ik wil, wil, wil ja zijn

Deze kwetsbare vogel die in de sertão . vliegt

De holte van bamboe

fluit bij toeval

De fluit van onmetelijkheid