Inner Sanctum - Celtic Frost

Sleep brings no joy to me Remembrance never dies

My soul is given to misery

And live in sighs…

The shadow of the dead,

My waken eyes may never see,

Surround my bed

That from which they sprung — eternity

Beneath the turf

The silent dead

Sleep brings no wish to knit

My harassed heart beneath

My only wish is to forget

In the sleep of death

Death is my joy

I long to be at rest

I wish the damp earth covered

This desolate breast

Beneath the mould

The silent dead

But the glad eyes around us Must weep as we have done

And we must see the same gloom

Eclipse their morning sun

Oh, not for them — Should we despair

The grave is drear — But they’re not there

Their dust is mingled — With the sod

Their pale souls — Are gone, to god

Well, may they live in ecstasy

Their long eternity of joy

At least I wouldn’t bring them down

With me to weep, to groan

And what’s the future

A sea beneath the cloudless sun

A mighty, glorious dazzling sea

Stretching into infinity

My inner sanctum

Slaap brengt mij geen vreugde Herinnering sterft nooit

Mijn ziel is aan de ellende gegeven

En leef in zuchten...

De schaduw van de doden,

Mijn ontwaakte ogen zullen misschien nooit zien,

Om mijn bed heen

Dat waaruit ze voortkwamen — de eeuwigheid

Onder de grasmat

De stille dood

Slaap brengt geen zin om te breien

Mijn gekwelde hart eronder

Mijn enige wens is om te vergeten

In de slaap des doods

De dood is mijn vreugde

Ik verlang naar rust

Ik wou dat de vochtige aarde bedekt was

Deze desolate borst

Onder de mal

De stille dood

Maar de blije ogen om ons heen moeten huilen zoals we hebben gedaan

En we moeten dezelfde somberheid zien

Verduister hun ochtendzon

Oh, niet voor hen — Moeten we wanhopen?

Het graf is somber — Maar ze zijn er niet

Hun stof is vermengd met de zode

Hun bleke zielen zijn weg, naar god

Nou, mogen ze in extase leven

Hun lange eeuwigheid van vreugde

Ik zou ze tenminste niet neerhalen

Met mij om te huilen, te kreunen

En wat is de toekomst

Een zee onder de wolkenloze zon

Een machtige, glorieuze oogverblindende zee

Zich uitstrekken tot in het oneindige

Mijn innerlijke heiligdom