B. Marcello: Quella fiamma che m'accende - Cecilia Bartoli, György Fischer

Il mio bel foco,

o lontano o vicino ch’esser poss’io,

senza cangiar mai tempre per voi,

care pupille, arderà sempre.

Quella fiamma che m’accende,

piace tanto all’alma mia,

che giammai s’estinguerà.

E se il fato a voi mi rende,

vaghi rai del mio bel sole,

altra luce ella non vuole

nè voler giammai potrà.

Mijn mooie vuur,

of ver of dichtbij dat ik kan zijn,

zonder ooit van humeur voor jou te veranderen,

beste leerlingen, het zal altijd blijven branden.

Die vlam die mij ontsteekt,

mijn alma vindt het zo leuk,

dat zal nooit uitsterven.

En als het lot me maakt,

vage stralen van mijn mooie zon,

ze wil geen ander licht

dat zal hij ook nooit kunnen.