Will "The Thrill" - Cayucas

Underneathe what’s beating slimy green,

Saint Laurence built in the safe of these.

No intelligent thing left to say.

Oh what’s done and bid them wash away.

Load a cycle nineteen fifty-three, yellow mounting carpet indian cheif.

Rusted in then old bent dumpy shed.

Pushed the wheel barrel over the tire tred.

And I was like, «Oh my god, is this actually happening to me?»

Off of the side of the road you looked over cautiously.

Rolled down the window, said you look like a girl I used to know.

Why don’t we leave this town together wherever the wind blows?

Through the deaf fields in Columbia, had to hitchhike back to Montezuma.

Ended up in some place far away, cowboy boots till don a switch blade.

Seven seventy BMW.

Series deep that goes a hundred and two.

Sittin on the leather worn and torn, muddy boot prints cover up the floor.

And I was like, «Oh my god, is this actually happening to me?»

Off of the side of the road you looked over cautiously.

Rolled down the window, said you look like a girl I used to know.

Why don’t we leave this town together wherever the wind blows?

Look at the posters that are on the wall.

Michael Jordan standing six feet tall.

It’s in your closet or behind your bed.

No feel if feel the sense of bloody red.

Like wind, my friend.

Onder wat slijmerig groen klopt,

Saint Laurence heeft de kluis hiervan ingebouwd.

Er valt niets meer intelligents te zeggen.

Oh wat is er gedaan en bied ze aan om weg te spoelen.

Laad een cyclus negentien drieënvijftig, geel montagetapijt indian cheif.

Geroest in de toen oude gebogen dumpy schuur.

Duwde de wielcilinder over de band trede.

En ik had zoiets van: "Oh mijn god, gebeurt dit echt met mij?"

Aan de kant van de weg waar je voorzichtig overheen keek.

Rolde het raam naar beneden, zei dat je eruitzag als een meisje dat ik vroeger kende.

Waarom verlaten we deze stad niet samen, waar de wind ook waait?

Door de dove velden in Colombia, moest terug naar Montezuma liften.

Belandde ergens ver weg, cowboylaarzen tot een mes.

Zeven zeventig BMW.

Serie diep die honderd en twee gaat.

Zittend op het versleten en gescheurde leer, bedekken modderige schoenafdrukken de vloer.

En ik had zoiets van: "Oh mijn god, gebeurt dit echt met mij?"

Aan de kant van de weg waar je voorzichtig overheen keek.

Rolde het raam naar beneden, zei dat je eruitzag als een meisje dat ik vroeger kende.

Waarom verlaten we deze stad niet samen, waar de wind ook waait?

Kijk naar de posters die aan de muur hangen.

Michael Jordan staat zes voet lang.

Het staat in je kast of achter je bed.

Geen gevoel als je het gevoel van bloederig rood voelt.

Als wind, mijn vriend.