Perintö Pohjolan - Catamenia

Suruhuntu yllä naisen nuoren, raskain työ edessään

Riistetty ovat tulevat vuodet, poistunut on mies viereltään

Rintamalle lähti miehet, puolesta maan ja vapauden

Jälkeen jäi vaimot, lapset, peläten ja kaivaten

Täytti maamme virrat ja järvet, veri oman kansan

Vaan ei taipunut alla vihan vieraan vallan

Saapui valloittaja hukkuakseen omaan miekkaan

Maatamme ei meiltä ota kukaan, ei koskaan

Kylmä tuuli pohjolan, kantoi viestiä kuoleman

Menneet ovat miehet nuo, saapuneet isiensä luo

Taistoon urheasti kävivät, pelottomana kaatumaan

Matkaan jäi heistä moni, toivat kotiin vapaan maan

Veressämme, muistoissamme, käy luonto taistelijan

Isämme meille tien näytti, perinnön pohjolan

Verdriet boven de jonge, zwaarste baan van een vrouw die in het verschiet ligt

Beroofd zijn de komende jaren, links is de man aan zijn zijde

Mannen gingen naar het front, namens het land en de vrijheid

Achtergelaten waren vrouwen, kinderen, angst en verlangen

Vulde de stromen en meren van ons land, het bloed van ons eigen volk

Maar boog niet onder de vreemde macht van woede

De veroveraar arriveerde om te verdrinken in zijn eigen zwaard

Niemand neemt ons land van ons af, nooit

De koude wind van het noorden, droeg de boodschap van de dood

Voorbij zijn de mannen die naar hun vaders zijn gekomen

Ze gingen dapper de strijd aan, zonder angst te crashen

Velen van hen bleven op reis, brachten een vrij land mee naar huis

In ons bloed, in onze herinneringen, zit de aard van de vechter

Onze vader wees ons de weg, het erfgoed van het noorden