Tuhat Vuotta - Catamenia

Jää katse kaukaisuuteen, odottaen kuolemaa

Vain tuska saattajana, tuonelaan ohjaamaan

Taipui tahto, taipui mieli, saapuessa kylmyyden

Jää peitti maat, valtakuntasi haudaten

Tuhat vuotta mielivaltaa, tuhat vuotta tuskaa

Tuotit maailman mieleisesi, rujon lapsen kaltaisen

Viima kuin ruoska, karun, kylmän pohjoisen

Pyyhkäisten ylitsenne, tuoden tuhon siemenen

Nyt todistajana vain silmät miehen viimeisen

Hukkuu lumeen kädenjälki, saavutukset ihmisen

Tuhat vuotta mielivaltaa, tuhat vuotta tuskaa

Tuotit maailman mieleisesi, rujon lapsen kaltaisen

Katso kuinka kaatuu valta, näe miten muuttuu maa

Sillä olet ainut joukostasi, viimeinen vihan sokaisema

Jäit ilman merkitystä, vaille mitään muistoa

Ilman osaa tulevasta, saavuttamatta loistoa

Näin sortuu merkit pyhät, painuu ihminen unholaan

Taistelutta laskee miekka, vaihtaa kruunu kantajaa.

Kerran olit voittamaton, pyhä lapsi ainutkertainen.

Käännyit vastaan itseäsi, maailmasi tuhoten.

Tuhat vuotta mielivaltaa, tuhat vuotta tuskaa

Tuotit maailman mieleisesi, rujon lapsen kaltaisen

Katso kuinka kaatuu valta, näe miten muuttuu maa

Sillä olet ainut joukostasi, viimeinen vihan sokaisema

Jäit ilman merkitystä, vaille mitään muistoa

Ilman osaa tulevasta, saavuttamatta loistoa

Thousand Years

Glance stays to the distant, waiting for the death to come.

Only the pain as a mourner, escort to the underworld.

So bend the will, so bend the mind, when arrived the cold.

Ice covered the lands, it buried your empire.

Thousand years of madness, thousand years of pain.

You made the world as you like it, like disabled child.

Breeze like a whip, barren and cold north.

Wiped upon you, bringing the seed of devastation.

Now as witness only the eyes of the last man.

Mark of hand disperse to snow, all achievements of human.

Thousand years of madness, thousand years of pain.

You made the world as you like it, like disabled child.

Watch how falls the power, see how lands change.

Cause you’re only of your crowd, the last blinded by hate.

Left without the meaning, without the legacy.

No part of the future, never reaching the splendour.

This how collapse holy signs, declines the man to the lost.

Without fight falls the sword, changing the crown’s owner.

Once you were superior, holy child, unique.

But you turn against yourself, destroying your own world.

Thousand years of madness, thousand years of pain.

You made the world as you like it, like disabled child.

Watch how falls the power, see how lands change.

Cause you’re only of your crowd, the last blinded by hate.

Left without the meaning, without the legacy.

No part of the future, never reaching the splendour.

Blijf in de verte staren, wachtend op de dood

Alleen pijn als escorte, om de hel te leiden

De wil boog, de geest boog, met de komst van de kou

Het ijs bedekte het land en begroef je koninkrijk

Duizend jaar willekeur, duizend jaar pijn

Je bracht de wereld naar je zin, als een lelijk kind

Leid als een zweep, onvruchtbaar, koud noorden

Over je heen vegen, het zaad van vernietiging brengend

Wees nu getuige van alleen de ogen van de man als laatste

Verdrinken in de sneeuw handafdruk, de prestaties van de mens

Duizend jaar willekeur, duizend jaar pijn

Je bracht de wereld naar je zin, als een lelijk kind

Zie hoe de macht instort, zie hoe de aarde verandert

Want jij bent de enige onder jullie, de laatste verblind door woede

Je bleef achter zonder betekenis, geen herinnering

Zonder een deel van de toekomst, zonder het bereiken van pracht

Dus de tekenen van de heiligen storten in, de mens wordt vergeten

Zonder slag of stoot zakt een zwaard, ter vervanging van de kroondrager.

Er was eens een onoverwinnelijk, heilig kind uniek.

Je keerde je tegen jezelf en vernietigde je wereld.

Duizend jaar willekeur, duizend jaar pijn

Je bracht de wereld naar je zin, als een lelijk kind

Zie hoe de macht instort, zie hoe de aarde verandert

Want jij bent de enige onder jullie, de laatste verblind door woede

Je bleef achter zonder betekenis, geen herinnering

Zonder een deel van de toekomst, zonder het bereiken van pracht

Duizend jaar

Blik blijft in de verte, wachtend op de dood die komt.

Alleen de pijn als een rouwende, escorte naar de onderwereld.

Dus buig de wil, dus buig de geest, toen de kou arriveerde.

IJs bedekte het land, het begroef je rijk.

Duizend jaar waanzin, duizend jaar pijn.

Je hebt de wereld gemaakt zoals je wilt, als een gehandicapt kind.

Wind als een zweep, kaal en koud noorden.

Op je afgeveegd, het zaad van verwoesting brengend.

Nu als getuige alleen de ogen van de laatste man.

Teken van de hand Verspreid naar sneeuw, alle prestaties van de mens.

Duizend jaar waanzin, duizend jaar pijn.

Je hebt de wereld gemaakt zoals je wilt, als een gehandicapt kind.

Kijk hoe de kracht valt, zie hoe landen veranderen.

Oorzaak de enige van je menigte, de laatste verblind door haat.

Links zonder de betekenis, zonder de erfenis.

Geen deel van de toekomst, nooit de pracht bereiken.

Dit hoe Collapse Heilige tekens, de man tot de verlorenen wijst.

Zonder strijd valt het zwaard en verandert de eigenaar van de kroon.

Ooit was je superieur, heilig kind, uniek.

Maar je keert je tegen jezelf en vernietigt je eigen wereld.

Duizend jaar waanzin, duizend jaar pijn.

Je hebt de wereld gemaakt zoals je wilt, als een gehandicapt kind.

Kijk hoe de kracht valt, zie hoe landen veranderen.

Oorzaak de enige van je menigte, de laatste verblind door haat.

Links zonder de betekenis, zonder de erfenis.

Geen deel van de toekomst, nooit de pracht bereiken.