Insomnia - Carpathian

«I took a walk through this city tonight

Retracing steps etched in my mind

Of the darkest days that we survived

The troubled youth of suburban life

And at the heart of that beach town

I swore to you our innocence

All you saw was difference, afraid of change, afraid of ambition

Time won’t wait for me

I won’t live life, lost and confused

I’ll find direction with or without you

Now bunked up on these hardwood floors

I’m past tired and sleep eludes me

The punk rock show still sweats from our pores

Our minds are racing and our bones are still shaking

And we all can’t sleep tonight knowing tomorrow we’ll do it again

On the road in the am, the rising sun fills the walls of the van

All the letters never sent

Because all my time was spent

On stories you’ll never know

Written out of my mind

Guided by white lines on these endless roads

We have nothing in common with anyone»

"Ik heb vanavond een wandeling door deze stad gemaakt"

Stappen herhalen die in mijn gedachten zijn gegrift

Van de donkerste dagen die we hebben overleefd

De onrustige jeugd van het leven in de voorsteden

En in het hart van die badplaats

Ik heb je onze onschuld gezworen

Alles wat je zag was verschil, bang voor verandering, bang voor ambitie

De tijd wacht niet op mij

Ik zal het leven niet leven, verloren en verward

Ik vind de weg met of zonder jou

Nu opgestapeld op deze hardhouten vloeren

Ik ben moe en slaap ontgaat me

De punkrockshow zweet nog steeds uit onze poriën

Onze geest racet en onze botten trillen nog steeds

En we kunnen allemaal niet slapen vannacht wetende dat we het morgen weer zullen doen

Op de weg in de ochtend vult de opkomende zon de muren van het busje

Alle brieven nooit verzonden

Omdat al mijn tijd was besteed

Over verhalen die je nooit zult weten

Uit mijn hoofd geschreven

Geleid door witte lijnen op deze eindeloze wegen

We hebben met niemand iets gemeen»