Cursed - Carpathian

The realisation that I still don’t know what I’m doing here

Put in perspective I am nothing

(We are nothing)

It feels like something has been wasted, and I am fading

Time is growing against me as I grow tired of being

Just another soul spent searching for something inside

I hate my fucking guts, I hate desire, I hate lust

I hate humanity, I hate instinctively, I hate this fucking world for fucking

hating me

The chasm in my chest

Screams of resounding emptiness

I’ve never tasted this bitterness

I never felt this solitude, worthlessness

So what great vision is this to sail amongst the vast indifference?

Accept a trail to hollow senses, where only tragedy breaks the numbness

So what great epiphany, will spell out beneath my feet?

Chain my wrists, and admit defeat, imprisoned by 'the clarity'

So is this destiny, a doubtful life, feeling empty?

Worst of all to make me guilty, blindest of the blind, telling me to see

I might hate this world, I might hate myself

But I won’t be a wasted soul, another ghost like everyone else

Het besef dat ik nog steeds niet weet wat ik hier doe

In perspectief plaatsen Ik ben niets

(Wij zijn niks)

Het voelt alsof er iets verspild is en ik vervaag

De tijd groeit tegen me terwijl ik het beu word om te zijn

Gewoon weer een ziel die is besteed aan het zoeken naar iets van binnen

Ik haat mijn verdomde lef, ik haat verlangen, ik haat lust

Ik haat de mensheid, ik haat instinctief, ik haat deze verdomde wereld om te neuken

mij haten

De kloof in mijn borst

Schreeuwen van klinkende leegte

Ik heb deze bitterheid nog nooit geproefd

Ik heb nog nooit deze eenzaamheid, waardeloosheid gevoeld

Dus wat een geweldige visie is dit om te varen tussen de enorme onverschilligheid?

Accepteer een spoor naar holle zintuigen, waar alleen tragedie de gevoelloosheid doorbreekt

Dus welke grote openbaring zal er onder mijn voeten uitkomen?

Keten mijn polsen, en toegeven nederlaag, opgesloten door 'de duidelijkheid'

Dus is dit lot, een twijfelachtig leven, leeg voelen?

Het ergste van alles om me schuldig te maken, de blindste van de blinden, me te vertellen om te zien

Ik zou deze wereld misschien haten, ik zou mezelf kunnen haten

Maar ik zal geen verspilde ziel zijn, een andere geest zoals iedereen