Assim, Sim! - Carmen Miranda

Assim sim, mas assim também não

Já não gostas mais de mim, mas eu não te dei razão

Infelizmente neste mundo é sempre assim

Quem tem muito no começo, chora quando

Chega o fim

Em mar de rosa começou nossa amizade

E depois tu me entregastes à tristeza e à saudade

Assim sim, mas assim também não

Já não gostas mais de mim, mas eu não te dei razão

E muita gente que a tristeza desconhece

Chora às vezes de alegria, quando ri de quem padece

Nas tuas juras eu sorrindo acreditei

Hoje eu choro já descrente, vendo quanto me enganei

Dus ja, maar ook niet

Je mag me niet meer, maar ik heb je geen reden gegeven

Helaas is het in deze wereld altijd zo

Wie in het begin veel heeft, huilt wanneer

het einde komt

In mar de rosa begon onze vriendschap

En toen gaf je me aan verdriet en verlangen

Dus ja, maar ook niet

Je mag me niet meer, maar ik heb je geen reden gegeven

En veel mensen die verdriet niet kennen

Soms huilt hij van vreugde, als hij lacht om wie lijdt

In je geloften geloofde ik lachend dat ik geloofde

Vandaag huil ik van ongeloof, als ik zie hoeveel ik fout had