Carneous Cacoffiny - Carcass

Striking up my discordant underture

A carnal cacophony perversely penned

Transposed… and decomposed

On strings fashioned from human twine

Lovingly wound and fretted upon my bow

Garishly incarcerated… the dead resonate

In a final death-throe

Vibrant as I thresh…

Movements scripted for the dead…

Orchestral horrors I vehemently conduct

My corpus concertos cordial

Disinterred… and detuned

With six feet below

In harmony with the deceased

My inspiration… your disintegration

For my latest masterpiece

My score creeps your flesh.

Notes seep from sinewy frets…

But don’t hold your breath

As you wait for your god or the void

Or the abyss of nothingness

Your usefulness isn’t through

Your productivity I resume…

My sordid, soiled handicrafts

Will be your afterlife’s handicap…

…My corrupt crescendos…

…Will leave you out on a limbo…

…Your disposition I unleash…

…You will rest in my piece…

With deadly dynamics

You’re dead, buried and barred

Your remains dampened and fingered

Your mortal coil is barbed

The death-bells are peeling

Ringing out as you flake

Shrieking out their recitals

A celebration of your wake…

Enter my funereality

My world two metres under

A curious habitat

Your muddy trench I plunder

Pass on to ethereality

Churned out under the sextant’s blade

You live your life in wretchedness

And death is no escape…

(Lead: The ascent to eternal pandemonium and tabulature by W.G. Steer)

Mijn dissonante ondertoon aan de kaak stellen

Een vleselijke kakofonie pervers geschreven

Getransponeerd... en ontleed

Aan snaren gemaakt van menselijk touw

Liefdevol gewonden en getergd op mijn boog

Opzichtig opgesloten ... de doden resoneren

In een laatste doodsstrijd

Levendig als ik dors...

Bewegingen geschreven voor de doden...

Orkestrale gruwelen die ik heftig dirigeer

Mijn corpusconcerten hartelijk

Opgegraven... en ontstemd

Met zes voet onder

In harmonie met de overledene

Mijn inspiratie... jouw desintegratie

Voor mijn nieuwste meesterwerk

Mijn score griezelt je van het lijf.

Noten sijpelen uit pezige frets...

Maar houd je adem niet in

Terwijl je wacht op je god of de leegte

Of de afgrond van het niets

Je bruikbaarheid is niet door

Uw productiviteit Ik hervat...

Mijn smerige, vuile handwerk

Zal de handicap van je hiernamaals zijn...

...Mijn corrupte crescendo's ...

...Zal je in de steek laten ...

...Jouw karakter ontketen ik...

...Je zult rusten in mijn stuk ...

Met dodelijke dynamiek

Je bent dood, begraven en verjaard

Je overblijfselen bevochtigd en gevingerd

Je dodelijke spiraal is voorzien van weerhaken

De doodsklokken pellen

Uitgaan terwijl je schilfert

Hun recitals uitschreeuwen

Een viering van je wake...

Voer mijn uitvaart in

Mijn wereld twee meter onder

Een nieuwsgierige habitat

Jouw modderige loopgraaf die ik plunder

Ga door naar de etherische

Gekarnd onder het mes van de sextant

Je leeft je leven in ellende

En de dood is geen ontsnapping...

(Lead: De klim naar het eeuwige pandemonium en tabulatuur door W.G. Steer)