Certitudes - Caracol

Le bonheur rebelle, le bonheur infidèle

Entre mes doigts se glisse, qu'à cela ne tienne

De mes certitudes, peu sont éternelles

Entre mes mains reposent celles que j’ai faites miennes

J’ai couru et couru, couru à perdre haleine

Chacun des détours en valait la peine

J’ai souri, nargué ma douleur

Fait un face-à-face avec ma peur

Ça aura valu la peine

Et les doutes me frôlent à peine

Ça aura valu la peine

Comme les certitudes sont belles

Des mots qui s’emmêlent, faux-pas dans la poussière

Et moi la tête haute, moi la tête fière

Une porte s’ouvre puisqu’une autre se ferme

Certitude rare, certitude claire

J’ai couru et couru, couru à perdre haleine

Chacun des détours en valait la peine

Ça aura valu la peine

Et les doutes me frôlent à peine

Ça aura valu la peine

Comme les certitudes sont belles

Ça aura valu la peine

De courir à perdre haleine

Ça aura valu la peine

Et les doutes me frôlent à peine

Comme les certitudes sont belles

Opstandig geluk, ontrouw geluk

Tussen mijn vingers glijdt, laat maar

Van mijn zekerheden zijn er maar weinig eeuwig

In mijn handen liggen degenen die ik de mijne heb gemaakt

Ik rende en rende, raakte buiten adem

Elke omweg was het waard

Ik glimlachte, hoonde mijn pijn

Oog in oog met mijn angst

Het zal het waard zijn geweest

En twijfels raken me nauwelijks

Het zal het waard zijn geweest

Hoe mooi zekerheden zijn

Woorden die in de war raken, misstappen in het stof

En ik met opgeheven hoofd, ik met trots mijn hoofd

De ene deur gaat open terwijl een andere sluit

Zeldzame zekerheid, duidelijke zekerheid

Ik rende en rende, raakte buiten adem

Elke omweg was het waard

Het zal het waard zijn geweest

En twijfels raken me nauwelijks

Het zal het waard zijn geweest

Hoe mooi zekerheden zijn

Het zal het waard zijn geweest

Buiten adem raken

Het zal het waard zijn geweest

En twijfels raken me nauwelijks

Hoe mooi zekerheden zijn