The hole - Calvin Russell

The old woman finally caught me

Sneakin' 'round her cave

Her hair looked just like barbwire, boys

And her smile just like the grave

She asked me could I stay awhile

I said I’d better go

She slid her arm around my neck

And sweetly whispered no

It’s cold and dark and lonely here

As soon enough you’ll see

I’m oh so glad you stumbled in

I’ve been cravin' company

I cannot stay too long you know

I left some friends at home

Don’t you fret about your friends

Down here we’re all alone

What about my mother

I can’t just leave her there to mourn

You don’t have to think about her

Just forget you were ever born

I’ll disappoint my father

You know he worked so hard for me

If you have to pay your father back

Just send him some misery

I’ll miss, I said, a girl I know

I can’t just leave there to pine

She’s still got plenty of men to go

I’m sure she’ll do just fine

What about my little boy

She said, he’s just like you

Let a few short years roll by

He’ll end up down here too

Then her pale green eyes began to glow

She placed her hand on mine

She smiled and said don’t worry

You’ll get used to me in time

As her cold tongue flickered toward

I spun myself around

Made a dive for the passageway

But the walls come crashing down

Now her eyes were the only light

My fevered brain could see

But I tore myself away from them

And fell down to my knees

I’ve come too far, I can’t get back

I beseeched the Gods of men

Fame and fortune just laughed at me

Then silence once again

A whisper deep within

Embrace the God of Love

I lifted my face and through the tears

I saw light fall from above

I hurled myself into the wall

I ripped and clawed my way

Through the stinkin', clingin' loam

Back to the light of day

I crawled out into the wind again

The sky upon my face

I heard the earth sigh patiently

As it slid back into place

Now I’m back among the ones I love

I’m loved by them in turn

And it’s only on the darkest night

That green eyed memory burns

So walk my friends, in the light of day

Don’t go sneakin' 'round no holes

There justmight be something down there

Wants to gobble up your soul

De oude vrouw heeft me eindelijk betrapt

Sluipen rond haar grot

Haar haar leek net prikkeldraad, jongens

En haar glimlach net als het graf

Ze vroeg me of ik een tijdje kon blijven?

Ik zei dat ik maar beter kon gaan

Ze sloeg haar arm om mijn nek

En lief fluisterde nee

Het is hier koud en donker en eenzaam

Je zult het zo snel zien

Ik ben oh zo blij dat je binnen bent gestuit

Ik snakte naar gezelschap

Ik kan niet te lang blijven, weet je?

Ik heb wat vrienden thuis achtergelaten

Maak je geen zorgen over je vrienden

Hier beneden zijn we helemaal alleen

En mijn moeder?

Ik kan haar daar niet achterlaten om te rouwen

Je hoeft niet aan haar te denken

Vergeet gewoon dat je ooit geboren bent

Ik zal mijn vader teleurstellen

Je weet dat hij zo hard voor me heeft gewerkt

Als je je vader moet terugbetalen

Stuur hem maar wat ellende

Ik zal missen, zei ik, een meisje dat ik ken

Ik kan daar niet zomaar weggaan om te pijnigen

Ze heeft nog genoeg mannen te gaan

Ik weet zeker dat ze het goed zal doen

Hoe zit het met mijn kleine jongen?

Ze zei, hij is net als jij

Laat een paar korte jaren voorbijgaan

Hij zal hier ook eindigen

Toen begonnen haar lichtgroene ogen te gloeien

Ze legde haar hand op de mijne

Ze glimlachte en zei maak je geen zorgen

Je zult op tijd aan me wennen

Terwijl haar koude tong naar

Ik draaide mezelf rond

Een duik gemaakt voor de doorgang

Maar de muren komen naar beneden

Nu waren haar ogen het enige licht

Mijn koortsige brein kon zien

Maar ik scheurde mezelf van ze weg

En viel op mijn knieën

Ik ben te ver gekomen, ik kan niet meer terug

Ik smeekte de goden van mensen

Roem en fortuin lachten me gewoon uit

Dan weer stilte

Een fluistering diep van binnen

Omarm de God van liefde

Ik tilde mijn gezicht op en door de tranen heen

Ik zag licht van bovenaf vallen

Ik wierp mezelf tegen de muur

Ik scheurde en klauwde op mijn manier

Door de stinkende, klevende leem

Terug naar het daglicht

Ik kroop weer tegen de wind in

De lucht op mijn gezicht

Ik hoorde de aarde geduldig zuchten

Terwijl het weer op zijn plaats gleed

Nu ben ik terug bij degenen van wie ik hou

Ik ben op hun beurt geliefd bij hen

En het is alleen op de donkerste nacht

Die herinnering met groene ogen brandt

Dus loop mijn vrienden, in het licht van de dag

Ga niet rondsluipen zonder gaten

Er zou daar beneden iets kunnen zijn

Wil je ziel opslokken