Un Dramma Vuoto E Insanabile - Calligram

Non c'è naufragio che mi contenga

Nascosto sul più luminoso dei troni attendo la fine

Marcirò contemplando morente nel tempo i rasoi che scivoleranno via

Il polso trema e risuona nell’aria questo vasto richiamo di oltraggio a

ricordarmi, ancora una volta che sono vivo, morto e infinito

Le metafore dell’abisso, angoscia allo stato larvale, a ricordarmi ancora una

volta che sono vivo, morto e infinito

Migliaia di volte ho ricercato il tormento nel feticcio di un dio inaridito,

per realizzare che sono un errante senza sentieri che ha dimenticato come ci

si perde

Il contegno inganna sempre, mi schiero ma non ho piu parti tranne la ripugnante

ossessione che incombe sul prezioso e caro dono della noia che custodisco

Un dramma vuoto e insanabile: vita

Er is geen schipbreuk om mij te bevatten

Verborgen op de helderste tronen wacht ik op het einde

Ik zal wegrotten als ik eraan denk om op tijd te sterven aan de scheermessen die zullen wegglippen

De pols trilt en deze enorme roep van verontwaardiging weerklinkt in de lucht a

herinner me er nogmaals aan dat ik leef, dood en oneindig ben

De metaforen van de afgrond, angst in de larvale staat, om me er nog een te herinneren

tijd dat ik leef, dood en oneindig

Duizenden keren heb ik kwelling gezocht in de fetisj van een verdorde god,

om te beseffen dat ik een padloze zwerver ben die vergeten is hoe daar

verdwaalt

Het gedrag bedriegt altijd, ik kies partij, maar ik heb geen andere delen dan het weerzinwekkende

obsessie die hangt boven de kostbare en dierbare gave van verveling die ik koester

Een leeg en ongeneeslijk drama: het leven