Symphony of Sin - Cage

With this new weapon I ran through the maze, feeling inspired

My lamp and its blue trail guiding my gaze

As I sloshed through the mire

Getting closer now I see some stairs

The blue residue leading me there

Inhuman shrieks I can hear through the haze, condition dire

Hearing the horrors, what lies past this doorway?

When you dance with the devil, you risk your soul and your life

A trial by fire doing battle with the beast

Kill the beast or lose your wife

Soul or your life — son or your wife-a terrible destiny

I opened the door I was stunned by my eyes, it had to be fiction

There in the center the beast was alive, defying description

Worse than imagined huge and grotesque

Razor like mouth in the midst of its chest

People in cages hung from the skies, with the affliction

The monster was feeding-and also breeding

A choice that should never be

It’s a symphony of sin

There is no good solution, there’s no way to win

A symphony, a symphony of sin

The beast ripped the cages they crashed from the ceiling

Then creatures spilled out at me

I drew my revolvers and blasted away

At twisted shapes of humanity

My eye on their master they came at me faster

Killing another I climbed to the balcony

I threw down a bookcase crushing the mutate

And thought out loud now it’s just you and me

Slashing and whipping and flailing away

It tore at the railing, I ran the other way

Timber was splintered and masonry cracked

I barely avoided these vicious attacks

I desperately daringly swung across the room

Grabbing the chains from the cages of doom

It’s a symphony of sin

There is no good solution, there’s no way to win

A symphony, a symphony of sin

It’s a symphony of sin, he kept playing it over and over again

That symphony, that symphony of sin

Now from behind saw that spot on its head start to glow brighter

I drew the weapon and prayed to my god, and felt it igniting

I felt it attack like a spike through my lobe

Grabbing my head like brain would explode

Pulling the trigger I fired at the beast and blackness took over

I fell into darkness-from its psionics

Met dit nieuwe wapen rende ik door het doolhof en voelde ik me geïnspireerd

Mijn lamp en zijn blauwe spoor leiden mijn blik

Terwijl ik door het slijk klotste

Ik kom dichterbij nu ik een trap zie

Het blauwe residu dat me daarheen leidt

Onmenselijke kreten die ik door de waas kan horen, toestand dire

Bij het horen van de verschrikkingen, wat ligt er voorbij deze deuropening?

Als je met de duivel danst, riskeer je je ziel en je leven

Een vuurproef in gevecht met het beest

Dood het beest of verlies je vrouw

Ziel of je leven - zoon of je vrouw - een verschrikkelijk lot

Ik opende de deur. Ik stond versteld van mijn ogen, het moest fictie zijn

Daar in het midden leefde het beest, elke beschrijving tartend

Erger dan gedacht enorm en grotesk

Scheermesachtige mond in het midden van zijn borst

Mensen in kooien die aan de hemel hingen, met de aandoening

Het monster was aan het eten - en ook aan het fokken

Een keuze die nooit zou mogen zijn

Het is een symfonie van zonde

Er is geen goede oplossing, er is geen manier om te winnen

Een symfonie, een symfonie van de zonde

Het beest scheurde de kooien die ze van het plafond lieten vallen

Toen kwamen er wezens naar me toe

Ik trok mijn revolvers en schoot weg

Op gedraaide vormen van de mensheid

Mijn oog op hun meester, ze kwamen sneller op me af

Ik vermoordde een ander Ik klom naar het balkon

Ik heb een boekenkast omver gegooid die de mutatie verpletterde

En hardop gedacht nu zijn het alleen jij en ik

Slaan en zweepslagen en wegzwaaien

Het scheurde aan de reling, ik rende de andere kant op

Hout was versplinterd en metselwerk gebarsten

Ik heb deze gemene aanvallen nauwelijks vermeden

Ik zwaaide wanhopig gedurfd door de kamer

De kettingen grijpen uit de kooien van de ondergang

Het is een symfonie van zonde

Er is geen goede oplossing, er is geen manier om te winnen

Een symfonie, een symfonie van de zonde

Het is een symfonie van de zonde, hij bleef het keer op keer spelen

Die symfonie, die symfonie van de zonde

Nu zag ik van achteren dat die plek op zijn kop helderder begon te gloeien

Ik trok het wapen en bad tot mijn god, en voelde het ontbranden

Ik voelde het als een spijker door mijn kwab vallen

Mijn hoofd grijpen alsof mijn hersenen zouden ontploffen

Ik haalde de trekker over en vuurde op het beest en de duisternis nam het over

Ik viel in de duisternis - van zijn psionics