Beholder - Cage

I woke from a dream to a camp full of screams

And sounds so obscene, what was out there?

By the light of the moon the door of his tomb

I saw was removed, death everywhere

On this black starry night this monster will feast

Some kind of god, some kind of beast

Old as the stars, master of men

It’s the beginning and it is the end

Stare in the eye of the Beholder

Sanity’s lost, there’s no escape

Burning your mind, it starts to smolder

You have been caught, your mind has been raped

Stare into the eye of the Beholder

Fast as a snake no way to escape such a horrible fate

A river of blood stained the sands

Again and again both camels and men

Were slaughtered right then, they had no chance

Beyond belief hard to describe, tentacles twisting up to the sky

Huge as a house skin slimy and black, eight horrible eyes staring straight back

Fifteen of us left standing alive, paralyzed as it spoke to our minds

A rush of its thoughts invaded my head, a lesser mind would have gone mad

«I have awakened, you are now mine»

There was no other choice to be had

It would mandate we shared its fate to repopulate the world with it

It went back inside take me for a ride, of course we’d abide on to England

Ik werd wakker uit een droom in een kamp vol geschreeuw

En het klinkt zo obsceen, wat was daarbuiten?

Bij het licht van de maan de deur van zijn graf

Ik zag dat het was verwijderd, de dood overal

Op deze zwarte sterrennacht zal dit monster feestvieren

Een soort god, een soort beest

Oud als de sterren, meester van mannen

Het is het begin en het is het einde

Kijk in de ogen van de Beholder

Sanity is verloren, er is geen ontkomen aan

Je geest brandend, het begint te smeulen

Je bent betrapt, je geest is verkracht

Kijk in het oog van de Beholder

Snel als een slang, geen manier om aan zo'n afschuwelijk lot te ontsnappen

Een rivier van bloed bevlekte het zand

Keer op keer zowel kamelen als mannen

Werden op dat moment afgeslacht, ze hadden geen kans

Ongelooflijk moeilijk te beschrijven, tentakels die zich naar de lucht kronkelen

Enorm als een huishuid slijmerig en zwart, acht vreselijke ogen die recht naar achteren staren

Vijftien van ons bleven in leven, verlamd terwijl het tot onze geest sprak

Een stroom van gedachten drong mijn hoofd binnen, een mindere geest zou gek zijn geworden

«Ik ben wakker, je bent nu van mij»

Er was geen andere keuze te krijgen

Het zou ons verplichten om zijn lot te delen om de wereld ermee te herbevolken

Het ging terug naar binnen, neem me mee voor een ritje, natuurlijk houden we ons aan Engeland