Pez - Café Tacvba

Este no es un dia muy normal,

lo mejor seria no pensar.

De este lado algo puede occurrir

y no sé si voy a resistir.

Siento que me han escogido

pues unos ojos me miran sólo a mi

Esto alguien ya me lo contó

que sientes asfixia al salir,

pero ésto nunca lo esperé,

a esta presión quién puede vivir.

Otra vez en mi elemento pero en espacio pequeño,

no hay arriba, no hay abajo, todo es movimiento.

Y ahora creo saber que algún ser me lleva

ya a un gran lugar.

Creo que estoy a punto de salir

pues la asfixia vuelve a occurir,

mas mi cuerpo cae sobre algo gris

y el agua comienza a escurrir.

¿Qué nadie se ha dado cuenta?

o será mi nuevo hogar,

¿Qué nadie se ha dado cuenta?

o será este mi final.

Dit is niet een heel normale dag,

het zou beter zijn om niet te denken.

Aan deze kant kan er iets gebeuren

en ik weet niet of ik weerstand ga bieden.

Ik voel dat ik gekozen ben

omdat sommige ogen alleen naar mij kijken

Iemand heeft me dit al verteld

dat je verstikking voelt als je weggaat,

maar dit had ik nooit verwacht

Wie kan onder deze druk leven?

Terug in mijn element maar in een kleine ruimte,

er is geen boven, er is geen beneden, alles is beweging.

En nu denk ik dat ik weet dat een wezen me meeneemt

al naar een geweldige plek.

Ik denk dat ik op het punt sta te vertrekken

omdat de verstikking opnieuw gebeurt,

maar mijn lichaam valt op iets grijs

en het water begint weg te lopen.

Wat is niemand opgevallen?

of wordt het mijn nieuwe thuis,

Wat is niemand opgevallen?

of zal dit mijn einde zijn.