Ixtepec - Café Tacvba

Juan, condenado a caminar

Con cara de tonto por Ixtepec va a pasar

Pues allá cerca la costa un muerto él va a visitar

Juan, seis meses tardó en llegar

Con el paso que le lleva, otros seis en regresar

Juan, ¿Por qué Marta te embrujó?

La morena costeñita quería un amante español

Siento las pisadas ya por mis calles

Que no es por Marta, es por mí

El que viaja es mi reloj

Ven, a mero sentirte ya

Lejos de la gente, cuando a muchos años más

Ixtepec sabe que nunca, ni muerto podrá parar

Siento las pisadas ya por mis calles

Que no es por Marta, es por mí

El que viaja es mi reloj

Siento las pisadas ya, otro año paso cual

Que no es el muerto, es así, la vida es un ciclo

Juan, veroordeeld om te lopen

Met het gezicht van een dwaas door Ixtepec zal het gebeuren

Nou, daar bij de kust gaat een dode man op bezoek

Juan, het duurde zes maanden om aan te komen

Met de stap die je neemt, nog zes om terug te keren

Juan, waarom heeft Marta je betoverd?

De brunette aan de kust wilde een Spaanse minnaar

Ik voel de voetstappen al door mijn straten

Dat het niet voor Marta is, maar voor mij

Degene die reist is mijn horloge

Kom, voel gewoon jezelf

Weg van de mensen, als nog vele jaren

Ixtepec weet dat het nooit, zelfs niet dood, zal kunnen stoppen

Ik voel de voetstappen al door mijn straten

Dat het niet voor Marta is, maar voor mij

Degene die reist is mijn horloge

Ik voel de voetstappen al, alweer een jaar voorbij

Dat het niet de doden zijn, het is zo, het leven is een cyclus