El metro - Café Tacvba

Me metí en un vagón del metro y no he podido salir de aquí

Llevo más de tres o cuatro meses viviendo acá en el sub-suelo

En el metro

Zócalo, Hidalgo, Chabacano, he cruzado millón de veces

He querido salir por la puerta pero siempre hay alguien que empuja

Para adentro

Y cuando en las noches pienso yo en ti, se que tú te acuerdas de mí

Pero aquí atrapado en este vagón, no sé si volveré a salir…

Tururú…

Como pastillas, paletones, chocolates, chicles y salvavidas, tengo ya

Seis juegos de agujas, ocho cúters y encendedores me sobran

Creo que me ha crecido ya el pelo con la barba y las arrugas

No sé cuando es de día o de noche, no sé si llevo cien años aquí dentro

Y cuando en las noches pienso yo en ti, sé que tú te acuerdas de mí

Pero aquí atrapado en este vagón, no sé si volveré a salir

Y hay veces que te empiezo a extrañar y me dan ganas de llorar

Pues tu cara no puedo recordar y no sé si te vuelva a besar

Tururú…

Tururú…

Tururú…

Ik stapte in een metro en ik kon hier niet weg

Ik woon hier al meer dan drie of vier maanden in de ondergrond

In de metro

Zócalo, Hidalgo, Chabacano, ik ben al een miljoen keer overgestoken

Ik wilde de deur uit lopen, maar er is altijd iemand die duwt

binnenkant

En als ik 's nachts aan je denk, weet ik dat je me herinnert

Maar hier opgesloten in deze auto, ik weet niet of ik er weer uit zal komen...

Turoe…

Zoals pillen, ijslolly's, chocolaatjes, kauwgom en reddingsvesten heb ik al

Zes sets naalden, acht uitstekers en aanstekers heb ik nog over

Ik denk dat mijn haar al is gegroeid met een baard en rimpels

Ik weet niet wanneer het dag of nacht is, ik weet niet of ik hier al honderd jaar ben

En als ik 's nachts aan je denk, weet ik dat je me herinnert

Maar ik zit hier vast in deze auto, ik weet niet of ik er ooit uit zal komen

En er zijn momenten dat ik je begin te missen en ik moet huilen

Nou, ik kan me je gezicht niet herinneren en ik weet niet of ik je weer zal kussen

Turoe…

Turoe…

Turoe…