Justinian Code - Byzantine

Violence it’s the only way for me justify

An aggression that bears no face even exposed to the light

A veiled disease planting IED’s under the crescent moon

My Enemy, You are not the conqueror this time

We open pits again

As we pile up the bodies so high

Our sense of humanity is tossed away

As soon as we attain solid visual

Decapitate no matter the age or the tribe

Your cavity of freedom is filled with passivity

In the shadows of human tyranny you undermine

We open up pits again

As we pile up the bodies so high

Our sense of direction is lost

Martyrs, assassins

We mourn and move on as the sun disappears

To dig trenches four Caliphs

Our laws are null you abide to no one

Extremists, no leaders

This genocide will destroy your identity

But it has to be

As you dance on the corpses and wail to the almighty above

In this time of war

Let the moon heal the body, sore

We are forever more

Until the ashes sweep under the door, then you’ll know

In this time of war

Let the moon heal the body, sore

We are forever more

Until the ashes sweep under the door

Then you know we’re gone

Go forth in the night

You’re a compass for us all

Follow what is right

And your stories will be told

Some by force and some by choice

In time you all shall leave me

I do not fear to be alone

Solitary, I will atone

Graves of sand we all are damned

A body count so accurate

We are surgical in our trade

Enslaved you will be trained

Never strive for life unstrifed

We fight out of necessity

This canvas will always be

Chaotic and painted with blood

As we pile up the bodies so high

Our sense of direction is lost

Geweld is de enige manier voor mij rechtvaardigen

Een agressie die geen gezicht draagt, zelfs niet blootgesteld aan het licht

Een gesluierde ziekte die IED's plant onder de halve maan

Mijn vijand, je bent deze keer niet de overwinnaar

We openen weer pits

Terwijl we de lichamen zo hoog opstapelen

Ons gevoel voor menselijkheid wordt weggegooid

Zodra we een solide beeld krijgen

Onthoofden ongeacht de leeftijd of de stam

Je holte van vrijheid is gevuld met passiviteit

In de schaduw van menselijke tirannie ondermijn je

We openen weer pits

Terwijl we de lichamen zo hoog opstapelen

Ons richtingsgevoel is verloren

Martelaren, moordenaars

We rouwen en gaan verder terwijl de zon verdwijnt

Om loopgraven te graven vier kaliefen

Onze wetten zijn van nul, je houdt je aan niemand

Extremisten, geen leiders

Deze genocide zal je identiteit vernietigen

Maar het moet

Terwijl je op de lijken danst en jammert tegen de almachtige hierboven

In deze tijd van oorlog

Laat de maan het lichaam genezen, zere

We zijn voor altijd meer

Tot de as onder de deur wegveegt, dan weet je het

In deze tijd van oorlog

Laat de maan het lichaam genezen, zere

We zijn voor altijd meer

Tot de as onder de deur doorveegt

Dan weet je dat we weg zijn

Ga verder in de nacht

Je bent een kompas voor ons allemaal

Volg wat juist is

En je verhalen worden verteld

Sommige met geweld en sommige naar keuze

Na verloop van tijd zullen jullie me allemaal verlaten

Ik ben niet bang om alleen te zijn

Eenzaam, ik zal boeten

Graven van zand we zijn allemaal verdoemd

Een lichaamstelling die zo nauwkeurig is

We zijn chirurgisch in ons vak

Als slaaf word je getraind

Streef nooit naar een onbezorgd leven

We vechten uit noodzaak

Dit canvas zal altijd zijn

Chaotisch en beschilderd met bloed

Terwijl we de lichamen zo hoog opstapelen

Ons richtingsgevoel is verloren