Weave Myself a Dress - Bruce Peninsula

The one whose shame is left too long

Is the one whose name is lost along the

Clear and shallow shore

A reflection in the water stays

The thing it grew upon is an ashen sail

No more

Turn straw to gold how can you hold

Onto the courage to own a name

To think of raising up out of these seas

The thing that I will raise up is a dress I weave myself

Of freshly plucked anemones

So collect the flowers

In the shallow water all along the shore

And take them away with you

The eye and a reflection of an eye

Is what that flower sees

A space we’ve learned here too

Turn straw to gold

What can you hold onto the courage to own a name

To think of raising up out of these seas

The thing that I will raise up is a dress I weave myself

Of freshly plucked anemones

And I’ll be in the water

See my hand come through the water

And their eyes do close up tight

And when they open again a sail is born

Degene wiens schaamte te lang is gebleven

Is degene wiens naam verloren is gegaan langs de?

Heldere en ondiepe kust

Een weerspiegeling in het water blijft

Waar het op is gegroeid is een asgrauw zeil

Niet meer

Verander stro in goud hoe kun je vasthouden?

Op de moed om een ​​naam te hebben

Om te bedenken om uit deze zeeën op te stijgen

Het ding dat ik zal opvoeden is een jurk die ik zelf weef

Van vers geplukte anemonen

Dus verzamel de bloemen

In het ondiepe water langs de hele kust

En neem ze mee

Het oog en een weerspiegeling van een oog

Is wat die bloem ziet

Een ruimte die we hier ook hebben geleerd

Verander stro in goud

Waaraan kun je de moed vasthouden om een ​​naam te hebben?

Om te bedenken om uit deze zeeën op te stijgen

Het ding dat ik zal opvoeden is een jurk die ik zelf weef

Van vers geplukte anemonen

En ik zal in het water zijn

Zie mijn hand door het water komen

En hun ogen sluiten goed dicht

En als ze weer opengaan is er een zeil geboren