Come & Go - Broadside

I see you around,

that ring around your finger says you’re better now.

I tried to find the words to say

without letting regret

get the best of me.

Fell for you

that summer on the east coast.

Up till dawn just doin what we want.

Standing there

with nothin but my shirt on.

Got me tongue tied

just looking at you.

Though many come and go,

well it’s just not the same.

Comfort you’ll never know,

Baby, you’re not to blame.

I shoulda married you,

you shoulda carried my name.

Feels like I buried youth,

looks like you did the same.

It’s been years now,

and the last time that we spoke

my head was in the clouds.

These letters that I’ll never send,

no matter how they start,

I always know how they end.

Talk to me, girl, what am I supposed to do?

I’m just a little caught up

in overcoming you.

Memories in the night that I can’t shake.

Polaroid’s in my bed

reflecting better days.

Fell for you

that summer on the east coast.

Up till dawn just doin what we want,

Up all night,

just talking bout our future.

And if we run,

we’ll have each other’s back.

Though many come and go,

well it’s just not the same

comfort you’ll never know.

Baby, you’re not to blame,

I shoulda let you know.

Though you drive me insane,

made me a better man.

Words I’ll take to my grave.

I remember the way you said my name

and how your hands started to shake.

Your face was melting in the rain, whoa oh.

Leaning up the hood against my car,

Speaking softly in the night.

Under barely visible stars,

under barely visible stars.

Stuck on you,

that summer on the east coast.

Up till dawn

thinking I was wrong.

Why can’t I erase you?

I tried to replace you,

but I’m hearing her in every song.

Though many come and go,

well it’s just not the same

comfort you’ll never know.

Baby, you’re not to blame.

Shoulda ran after you,

chasing your car through the rain.

The tears that clouded your eyes,

now I’m just screaming at your grave.

You should’ve carried my name.

You could’ve carried my name.

Ik zie je in de buurt,

die ring om je vinger zegt dat je nu beter bent.

Ik heb geprobeerd de woorden te vinden om te zeggen

zonder spijt te hebben

haal het beste uit mij.

Gevallen voor je

die zomer aan de oostkust.

Tot het ochtendgloren gewoon doen wat we willen.

Daar staan

met niets anders dan mijn shirt aan.

Heb me tong vastgebonden

gewoon naar jou kijken.

Hoewel velen komen en gaan,

nou het is gewoon niet hetzelfde.

Comfort dat je nooit zult weten,

Schat, het is jou niet de schuld.

Ik zou met je moeten trouwen,

je had mijn naam moeten dragen.

Het voelt alsof ik de jeugd heb begraven,

het lijkt erop dat jij hetzelfde hebt gedaan.

Het is nu jaren geleden,

en de laatste keer dat we spraken

mijn hoofd was in de wolken.

Deze brieven die ik nooit zal sturen,

hoe ze ook beginnen,

Ik weet altijd hoe ze eindigen.

Praat met me, meisje, wat moet ik doen?

Ik ben gewoon een beetje ingehaald

bij het overwinnen van jou.

Herinneringen in de nacht die ik niet van me af kan zetten.

Polaroid ligt in mijn bed

een weerspiegeling van betere dagen.

Gevallen voor je

die zomer aan de oostkust.

Tot het ochtendgloren gewoon doen wat we willen,

De hele nacht wakker,

gewoon praten over onze toekomst.

En als we rennen,

we zullen elkaars rug hebben.

Hoewel velen komen en gaan,

nou het is gewoon niet hetzelfde

troost die je nooit zult weten.

Schat, het is jou niet de schuld,

Ik zou het je moeten laten weten.

Hoewel je me gek maakt,

heeft me een betere man gemaakt.

Woorden die ik meeneem naar mijn graf.

Ik herinner me de manier waarop je mijn naam zei

en hoe je handen begonnen te trillen.

Je gezicht smolt in de regen, oh oh.

Leunend met de motorkap tegen mijn auto,

Zacht praten in de nacht.

Onder nauwelijks zichtbare sterren,

onder nauwelijks zichtbare sterren.

Vast aan jou,

die zomer aan de oostkust.

Tot het ochtendgloren

denken dat ik het mis had.

Waarom kan ik je niet wissen?

Ik heb geprobeerd je te vervangen,

maar ik hoor haar in elk nummer.

Hoewel velen komen en gaan,

nou het is gewoon niet hetzelfde

troost die je nooit zult weten.

Schat, het is jou niet de schuld.

Had achter je aan moeten rennen,

achter je auto aan door de regen.

De tranen die je ogen vertroebelden,

nu schreeuw ik gewoon tegen je graf.

Je had mijn naam moeten dragen.

Je had mijn naam kunnen dragen.