Forest - Bran Van 3000

It’s not my fault that you lost your way;

Your insanity will prevail

It’s not my fault that you lost your way…

Nous étions tous en voyage quand un brouillard s’approche

C’est la forêt des regrets amers, des doutes sans rémission

I’m living life in this forest

The shadows and stains;

And the government

They take the gains

But we’re left with the reigns

In the name of our God and our dead generations

The poets have been called for creation

We were born free to the world

As we were born we will depart;

I refuse upon the mic to be refused my spark

See the fire seventh sign is near

So hear this calling

Once the man, come twice the child

'Cause the fear of the man turned us all fucking wild

I’m born again to see the end

'Cause all I really truly got is this block and my friends

But where am I gonna be when there’s nothing left to spend?

And I remember what the dread said;

And I remember what the dread said:

It’s not my fault that you lost your way;

Your insanity will prevail

It’s not my fault that you lost your way…

So, all you freak punks and all you cool Ginos

Pump up your Jeeps and and brass down your Chinos

We hit you with the Bran Van style:

Roquefort, blue cheese, Kraft floor, cheese tile

Yeah, we hitting you strong

We be the lawd awful song you can’t shake from your gong

With a BV3 g riff to a drunk drum

C’mon man, spill some outcome

When I was lost, I saw the forest was dark;

You lose the fire and the flame with the loss of the spark

I let my body house demons

That fed on my mind

I was looking for myself

To myself I was blind

Because my senses confused, with what was once so real;

I could not hear taste touch or fear

But slowly I try at each and every cost

To rebuild these strengths that i’ve lost

It’s not my fault that you lost your way;

Your insanity will prevail

It’s not my fault that you lost your way…

So test drive to the forest, to the jungle

To the place outside yourself

I’m speaking strictly of the self

You know as I jump, slip step deep and wide

And watch all the animals

The mammals, lions, fishes, and the camels

And you know what they’re gonna do:

They’ll set you up

They’ll knock you down

They’ll kick your ass all over your hometown

And they’re gonna ask you something

That you’ve got to learn to do

It’s something that’s so good for you:

You know you roar…

You roar…

You roar!

Jump

Your insanity will prevail

Het is niet mijn schuld dat je de weg kwijt bent;

Je waanzin zal zegevieren

Het is niet mijn schuld dat je de weg kwijt bent...

Nous étions tous en voyage quand un brouillard s’approche

C'est la forêt des spijt amers, des doutes sans rémission

Ik leef het leven in dit bos

De schaduwen en vlekken;

En de overheid

Ze pakken de winst

Maar we blijven achter met de heerschappij

In de naam van onze God en onze dode generaties

De dichters zijn geroepen voor de schepping

We zijn vrij voor de wereld geboren

Zoals we zijn geboren, zullen we vertrekken;

Ik weiger dat de microfoon mijn vonk weigert

Zie dat het zevende teken van vuur dichtbij is

Dus hoor deze roeping

Eens de man, kom twee keer het kind

Omdat de angst voor de man ons allemaal wild maakte

Ik ben opnieuw geboren om het einde te zien

Want alles wat ik echt heb is dit blok en mijn vrienden

Maar waar ben ik als er niets meer te besteden is?

En ik herinner me wat de angst zei;

En ik herinner me wat de angst zei:

Het is niet mijn schuld dat je de weg kwijt bent;

Je waanzin zal zegevieren

Het is niet mijn schuld dat je de weg kwijt bent...

Dus, al jullie freak punks en al jullie coole Ginos

Pomp je jeeps op en laat je chino zakken

We raken je met de Bran Van-stijl:

Roquefort, blauwe kaas, Kraft vloer, kaastegel

Ja, we raken je sterk

We zijn het gewettigde vreselijke lied dat je niet van je gong kunt afschudden

Met een BV3 g riff op een dronken drum

Kom op man, mors wat resultaat

Toen ik verdwaald was, zag ik dat het bos donker was;

Je verliest het vuur en de vlam met het verlies van de vonk

Ik laat mijn lichaam demonen huisvesten

Dat voedde zich met mijn gedachten

Ik was op zoek naar mezelf

Voor mezelf was ik blind

Omdat mijn zintuigen verward zijn met wat ooit zo echt was;

Ik kon geen smaakaanraking of angst horen

Maar langzaam probeer ik ten koste van alles

Om deze sterke punten die ik ben kwijtgeraakt weer op te bouwen

Het is niet mijn schuld dat je de weg kwijt bent;

Je waanzin zal zegevieren

Het is niet mijn schuld dat je de weg kwijt bent...

Dus maak een proefrit naar het bos, naar de jungle

Naar de plek buiten jezelf

Ik heb het strikt over het zelf

Je weet wel als ik spring, slip stap diep en breed

En kijk naar alle dieren

De zoogdieren, leeuwen, vissen en kamelen

En je weet wat ze gaan doen:

Ze zullen je klaarstomen

Ze slaan je neer

Ze zullen je overal in je woonplaats schoppen

En ze gaan je iets vragen

Dat moet je leren doen

Het is iets dat zo goed voor je is:

Je weet dat je brul...

Je brul…

Jij brul!

Springen

Je waanzin zal zegevieren