XXV (La Pell de Brau) - Brams

Direm la veritat, sense repòs,

per l’honor de servir, sota els peus de tots.

Detestem els grans ventres, els grans mots,

la indecent parenceria de l’or,

les cartes mal donades de la sort,

el fum espès d’encens al poderós.

És ara vil el poble dels senyors,

s’ajup en el seu odi com un gos,

lladra de lluny, de prop admet el bastó,

enllà del fang segueix camins de mort.

Amb la cançó bastim en la foscor

altes parets de somni, a recer d’aquest torb.

Ve per la nit remor de moltes fonts:

anem tancant les portes a la por.

We zullen de waarheid vertellen, zonder rust,

voor de eer van het dienen, onder de voeten van allen.

We haten dikke buiken, grote woorden,

de onfatsoenlijke verschijning van goud,

de noodlottige kaarten van geluk,

de dikke rook van wierook voor de machtigen.

Het volk van de heren is nu gemeen,

hij hurkt in zijn haat als een hond,

dief van ver, van dichtbij geeft de stok toe,

voorbij de modder volgt het paden van de dood.

Met het nummer bouwen we in het donker

hoge droommuren, beschut tegen deze onrust.

Het gerucht gaat 's nachts uit vele bronnen:

we sluiten de deuren uit angst.