Introducing - Boys Night Out

Test, check.

Well, he’s been released again today, and I’m back where I started

Looking over old notes, listening to tapes, wondering how bad I potentially

messed up this time

The wounds seem to be healing, and he seems to be getting along

Without his appendages

And I know he seems fine, but 'seems' can be a very dangerous word,

especially in this business… it can be fatal

Initial Diagnosis: Catatonic.

And I know he’s back there somewhere

But there’s just no response whatsoever, to any kind of stimulus

We’ll start him with medication tomorrow, for sure

This man’s tragedy has made him a prisoner in his own body

And it’s not just tragedy, it’s dementia, despair;

It’s this hole I can see in each of his eyes

Where all the events that happen in this real world kind of just fall through

It’s loneliness in it’s most crippling form, the kind that no amount of love

Or human contact, could ever mend

The patient was plagued by violent nightmares, terrible, deeply troubling dreams

Which one night overflowed in to reality, and he murdered his wife, in his sleep

These people were in love, deeply in love

And it was that love filling those holes that I can now see behind his eyes

And it’s my job to try and fill those holes with something else

But with what?

Hope?

I can try to fill those holes with drugs, soothing words,

but that’s all

I hope his wounds will heal with time, but right now, things aren’t looking good

The lines I wear around my wrist are there to prove that I exist

The lines I wear around my wrist are there to prove that I exist

The lines I wear around my wrist are there to prove that I exist

The lines I wear around my wrist are there to prove that I exist

The lines I wear around my wrist are there to prove that I exist

The lines around my wrists, the infection seems to be getting better

It’s in the center of my torso, behind my eyes and in the back of my head

Something is eating me alive from the inside out

Well that’s grief of your loss

Don’t tell me what it is

Testen, controleren.

Nou, hij is vandaag weer vrijgelaten, en ik ben terug waar ik begon

Oude aantekeningen bekijken, naar banden luisteren, me afvragen hoe slecht ik mogelijk ben

verknald deze keer

De wonden lijken te genezen en hij lijkt goed met elkaar om te kunnen gaan

Zonder zijn aanhangsels

En ik weet dat hij er goed uitziet, maar 'lijkt' kan een heel gevaarlijk woord zijn,

vooral in deze business... het kan fataal zijn

Eerste diagnose: catatonisch.

En ik weet dat hij daar ergens is

Maar er is gewoon geen enkele reactie op enige vorm van stimulans

Morgen beginnen we hem zeker met medicijnen

De tragedie van deze man heeft hem tot een gevangene in zijn eigen lichaam gemaakt

En het is niet alleen tragedie, het is dementie, wanhoop;

Het is dit gat dat ik in elk van zijn ogen kan zien

Waar alle gebeurtenissen die in deze echte wereld plaatsvinden gewoon niet doorgaan

Het is eenzaamheid in zijn meest verlammende vorm, het soort dat geen enkele hoeveelheid liefde

Of menselijk contact, ooit zou kunnen herstellen

De patiënt werd geplaagd door gewelddadige nachtmerries, vreselijke, diep verontrustende dromen

Die op een avond overstroomde naar de realiteit, en hij zijn vrouw vermoordde, in zijn slaap

Deze mensen waren verliefd, intens verliefd

En het was die liefde die die gaten vulde die ik nu achter zijn ogen kan zien

En het is mijn taak om te proberen die gaten te vullen met iets anders

Maar waarmee?

Hoop?

Ik kan proberen die gaten te vullen met drugs, kalmerende woorden,

maar dat is alles

Ik hoop dat zijn wonden met de tijd zullen genezen, maar op dit moment ziet het er niet goed uit

De lijnen die ik om mijn pols draag, zijn er om te bewijzen dat ik besta

De lijnen die ik om mijn pols draag, zijn er om te bewijzen dat ik besta

De lijnen die ik om mijn pols draag, zijn er om te bewijzen dat ik besta

De lijnen die ik om mijn pols draag, zijn er om te bewijzen dat ik besta

De lijnen die ik om mijn pols draag, zijn er om te bewijzen dat ik besta

De lijntjes rond mijn polsen, de infectie lijkt beter te worden

Het zit in het midden van mijn romp, achter mijn ogen en in de achterkant van mijn hoofd

Iets vreet me van binnenuit levend op

Nou, dat is het verdriet van je verlies

Vertel me niet wat het is