Condemned - Bound in Fear, Adam Mercer

I need to find a way out

Locked in a room without a door

Take me out

Bludgeoned with no remorse

Why can’t I get out?

There is no safety

There is no escape

Condemned

A deathless death will burn you out

There’s no point begging when you’re already buried six feet down

Founded from the depths of hatred

I was forged from iron

You will know my vengeance

Fight

You motherfucker

Fight for your fucking life

You piece of shit

I will leave your throat split

In a fucking ditch

Why did you come here?

You have nothing to gain

Your only motive is pain

I am the wolf and you’re the crow

You only scavenge on what the fucking dead own

Contorted reflections in pools of blood

As more spills, they grow

While the light slowly fades away

A despicable scene shrouded in darkness

Enticing the hatred

Haunting my mind

Overshadowed by an evil I cannot shake

I will not let these actions define me

Open wounds seeping all empathy

I’m confined to a state of atrophy

A hollow shell of a man, I have no place to be

I can’t forgive you

I can’t forgive me

Unforgiving of the world that left me behind

My perspective filles me with guilt up to my eyes

Absent of remorse

I only seek the end

A culmination of the souls meant to descend

The happiness of death has been concealed from me

I want to leave the world just as I came into it

Covered in blood

Without a single sense of self

Reborn to be condemned

Ik moet een uitweg vinden

Opgesloten in een kamer zonder deur

Haal me eruit

Geknuppeld zonder spijt

Waarom kan ik er niet uit?

Er is geen veiligheid

Er is geen uitweg

Veroordeeld

Een onsterfelijke dood zal je opbranden

Het heeft geen zin om te smeken als je al twee meter diep begraven bent

Opgericht vanuit de diepten van haat

Ik ben van ijzer gesmeed

Je zult mijn wraak kennen

Gevecht

jij klootzak

Vecht voor je verdomde leven

Jij stuk stront

Ik laat je keel splijten

In een verdomde sloot

Waarom ben je hier gekomen?

Je hebt niets te winnen

Je enige motief is pijn

Ik ben de wolf en jij bent de kraai

Je zoekt alleen naar wat de verdomde doden bezitten

Verwrongen reflecties in plasjes bloed

Naarmate er meer gemorst wordt, groeien ze

Terwijl het licht langzaam vervaagt

Een verachtelijke scène gehuld in duisternis

De haat verleiden

Mijn geest rondspoken

Overschaduwd door een kwaad dat ik niet kan afschudden

Ik laat deze acties mij niet definiëren

Open wonden die alle empathie doorsijpelen

Ik ben beperkt tot een staat van atrofie

Een holle schil van een man, ik heb geen plek om te zijn

Ik kan je niet vergeven

Ik kan me niet vergeven

Meedogenloos van de wereld die me achterliet

Mijn perspectief vervult me ​​met schuldgevoelens tot in mijn ogen

Geen spijt

Ik zoek alleen het einde

Een hoogtepunt van de zielen die bedoeld zijn om af te dalen

Het geluk van de dood is voor mij verborgen gehouden

Ik wil de wereld verlaten zoals ik erin ben gekomen

Onder het bloed

Zonder enig zelfgevoel

Herboren om te worden veroordeeld