Standing In The Doorway - Bonnie Raitt

I’m walkin' through the summer nights

Jukebox playin' low

Yesterday everything was goin' too fast

Today, it’s movin' too slow

I got no place left to turn

I got nothin' left to burn

Don’t know if I saw you if I would kiss you or kill you

Probably wouldn’t matter to you anyhow

You left me standin' in the doorway, cryin'

I got nothin' to go back to now

Maybe they’ll get me, maybe they won’t

But not tonight, and it won’t be here

There are things that I could say but I don’t

I know the mercy of God must be near

I been ridin' the midnight train

I got ice water in my veins

I would be crazy if I took you back

It would go up against any rule

You left me standin' in the doorway, cryin'

Sufferin' like a fool

When the last rays of daylight go down

Buddy, you’ll roll no more

I can hear church bells ringin' in the yard

Wonder who they’re ringing' for

Oh, I know I can’t win

But my heart, it just won’t give in I see nothin' to be gained by any explanation

There are no words that need to be said

You left me standin' in the doorway, cryin'

Blues wrapped around my head

Ik loop door de zomeravonden

Jukebox speelt laag

Gisteren ging alles te snel

Vandaag gaat het te langzaam

Ik heb geen plek meer om af te slaan

Ik heb niets meer om te verbranden

Ik weet niet of ik je heb gezien of ik je zou kussen of je zou vermoorden

Waarschijnlijk zou het je hoe dan ook niet uitmaken

Je liet me in de deuropening staan, huilend

Ik heb niets om naar terug te gaan nu

Misschien krijgen ze me, misschien niet

Maar niet vanavond, en het zal er niet zijn

Er zijn dingen die ik zou kunnen zeggen, maar die ik niet doe

Ik weet dat de genade van God dichtbij moet zijn

Ik heb de middernachttrein gereden

Ik heb ijswater in mijn aderen

Ik zou gek zijn als ik je terug zou nemen

Het zou tegen elke regel ingaan

Je liet me in de deuropening staan, huilend

Lijdt als een dwaas

Wanneer de laatste zonnestralen naar beneden gaan

Buddy, je rolt niet meer

Ik hoor kerkklokken luiden in de tuin

Vraag me af voor wie ze bellen

Oh, ik weet dat ik niet kan winnen

Maar mijn hart, het wil gewoon niet toegeven, ik zie niets om door enige uitleg te worden gewonnen

Er zijn geen woorden die gezegd hoeven te worden

Je liet me in de deuropening staan, huilend

Blues om mijn hoofd gewikkeld