Green Grass - Bonnie McKee

Are you leaving?

Do I feel you disappear

Am I crying?

Am I dreaming?

Will I wake up years ago?

Or am I dying?

I remember so long ago

When the sky was still blue

I was welcomed and loved

Not alone

I remember so long ago

When it still felt so good

And you told me I could

Have my way with you

I remember way down inside

You’re pretending

Make believing I’m in charge

I am a child

I am starving

I am eating from your hands

Feed me fiction

I remember so long ago

When we met I was new

And you told me «the truth sets

You free…»

Yes, you did

And I remember so long ago

And the green in your eyes

Set off something inside me

That burns

Feel it burning

Way down inside

On that beautiful night

I watched you while you slept

Through my warm, purle high

In the green grass

Where I held you, and I wept

In the green grass where I wept

Way down inside

I remember so long ago

When you said not a word

But I know that I heard your goodbye

Yes, I did

And I remember so long ago

And I knew you were gone

But your love lingered on

Through the years

I still love you

Way down inside

Would the moon forget

The tide?

Would the soul forget to die?

Would the wind forget to sigh?

Would my eyes forget to cry?

I’ll remember like the moon

Way down inside

Ga je weg?

Voel ik je verdwijnen?

Ben ik aan het huilen?

Ben ik aan het dromen?

Zal ik jaren geleden wakker worden?

Of ga ik dood?

Ik herinner me zo lang geleden

Toen de lucht nog blauw was

Ik werd verwelkomd en geliefd

Niet alleen

Ik herinner me zo lang geleden

Toen het nog zo goed voelde

En je vertelde me dat ik kon

Ik ga met je mee

Ik herinner me heel diep van binnen

Je doet alsof

Laten geloven dat ik de baas ben

Ik ben een kind

ik heb honger

Ik eet uit je handen

Geef me fictie

Ik herinner me zo lang geleden

Toen we elkaar ontmoetten, was ik nieuw

En je vertelde me «de waarheid bepaalt»

Je bent vrij…"

Ja dat deed je

En ik herinner me zo lang geleden

En het groen in je ogen

Laat iets in mij los

dat brandt

Voel het branden

Helemaal naar binnen

Op die mooie nacht

Ik keek naar je terwijl je sliep

Door mijn warme, paarse high

In het groene gras

Waar ik je vasthield, en ik huilde

In het groene gras waar ik huilde

Helemaal naar binnen

Ik herinner me zo lang geleden

Toen je geen woord zei

Maar ik weet dat ik je tot ziens heb gehoord

Ja heb ik gedaan

En ik herinner me zo lang geleden

En ik wist dat je weg was

Maar je liefde bleef hangen

Door de jaren heen

Ik hou nog steeds van jou

Helemaal naar binnen

Zou de maan vergeten?

Het getij?

Zou de ziel vergeten te sterven?

Zou de wind vergeten te zuchten?

Zouden mijn ogen vergeten te huilen?

Ik zal het onthouden als de maan

Helemaal naar binnen