Прости меня - Бока

Вдали как раз последний луч заката

Ночная тишина на землю пала

Прости меня, ведь я был невиновен

Что ждать тебя я больше не способен

Смотрю на потемневшую аллею

И скучно мне и как-то одиноко

Хоть о тебе я больше не жалею,

Но не хватает на душе кого то Ведь были мы счастливыми когда то Любили мы друг друга разве мало?

Пришёл другой и ты не виновата

Ведь ты мечтала жить с другим богато

И вновь я твою карточку достану

Захочется сказать «тебя люблю я»

В твои глаза я смотреть не устану

Навеки образ милый сохраню я И больше мы не встретимся друзьями

Никто из нас той встречи не желает,

А за окном бушует злая вьюга

И мне в ответ смеется и рыдает

In de verte alleen de laatste straal van de zonsondergang

Nachtelijke stilte viel op de aarde

Vergeef me, want ik was onschuldig

Dat ik niet langer op je kan wachten

Ik kijk naar de verduisterde steeg

En ik verveel me en ben op de een of andere manier eenzaam

Ook al heb ik geen spijt meer van je

Maar er ontbreekt iemand in mijn ziel We waren tenslotte ooit gelukkig Hielden we een beetje van elkaar?

Er kwam er nog een en het is jou niet kwalijk

Je droomde er immers van om rijkelijk samen te leven met een ander

En weer krijg ik je kaart

Wil je zeggen "ik hou van je"

Ik zal het niet beu worden om in je ogen te kijken

Voor altijd zal ik mijn dierbare imago behouden en we zullen geen vrienden meer ontmoeten

Niemand van ons wil die ontmoeting,

En buiten het raam woedt een kwaadaardige sneeuwstorm

En ik lach en huil als antwoord