Piranha Pool - Blue Rodeo

Leaning over the piranha pool

You just wave your magic wand

Dangling your fingertips

Into the world of the just beyond

Sitting ever so quietly

In your private dining room

Guiding the waves of destiny

Into the face of oblivion

So you’d rather been an opera star

At the turn of the century

Well you never asked for this miracle trip

A genius in the military

You’re sincerely surprised with your own success

Hanging out with the judges and the corporate heads

You never anticipate the final toll

Still shining all your medals

For the final curtain call

You’re always talking 'bout the here and after

But it don’t make much sense to me

Still for all the men that you condemn

Well I hope there’s some kind of heaven

And there’s got to be some kind of hell for you

Leaning over the piranha pool

You just wave your magic wand

Dangling your fingertips

Into the world of the just beyond

Sitting ever so quietly

In your private dining room

Guiding the waves of destiny

Into the face of oblivion

You’re always talking about the here and after

But it don’t make much sense to me

Still for all the men that you condemn

Well I hope there’s some kind of heaven

And there’s got to be some kind of hell for you

Leunend over het piranhazwembad

Je zwaait gewoon met je toverstaf

Met je vingertoppen bungelen

In de wereld van het net daarbuiten

Zo stil zitten

In je privé-eetkamer

De golven van het lot leiden

In het aangezicht van de vergetelheid

Dus je was liever een operaster geweest

Bij de eeuwwisseling

Nou, je hebt nooit om deze wonderreis gevraagd

Een genie in het leger

Je bent oprecht verrast met je eigen succes

Rondhangen met de juryleden en de bedrijfsleiders

Je anticipeert nooit op de uiteindelijke tol

Glans nog steeds al je medailles

Voor de laatste gordijnoproep

Je hebt het altijd over het hier en erna

Maar het heeft voor mij niet zoveel zin

Nog steeds voor alle mannen die je veroordeelt

Nou, ik hoop dat er een soort van hemel is

En er moet een soort hel voor je zijn

Leunend over het piranhazwembad

Je zwaait gewoon met je toverstaf

Met je vingertoppen bungelen

In de wereld van het net daarbuiten

Zo stil zitten

In je privé-eetkamer

De golven van het lot leiden

In het aangezicht van de vergetelheid

Je hebt het altijd over het hier en erna

Maar het heeft voor mij niet zoveel zin

Nog steeds voor alle mannen die je veroordeelt

Nou, ik hoop dat er een soort van hemel is

En er moet een soort hel voor je zijn