The Hangman and the Papist - Blood Axis

The village square stands quiet

The curfew still enforced

The streets are even clear of dogs and whores

Like some evil bird of prey

The scaffold spreads its wings

The people build their fires and bolt their doors

The mayor is giving dinner to the officers' wives

His eldest son is learning how to fawn

The barrack block is hushed and tense

The soldiers drawing lots

Who will be the hangman in the dawn?

The lot falls on a young man

Who has served for but a year

His home is in the village close nearby

He shivers at the thought of what

He’s forced to do next day

He wonders who it is, who has to die?

And the full moon casts a cold light

On the gloomy prison walls

The papist walks his cell, he cannot sleep

He hears the waiting gallows creaking

Just beyond that door

He prays for he has no more tears to weep

The day begins to break

A muffled drums begins to sound

A crowd begins to gather in the square

The presence of the hangman in his terrifying mask

Weighs heavy on the minds of all those there

The colonel reads the sentence

Which the papist knows by heart

He has failed to show allegiance to the King

His crime is thus with God himself

And in His name he must hang

The papist, head held high, says not a thing

The jailer binds his hands

And puts his blindfold to his eyes

He leads him through the door before the crowd

The hangman sees his victim

And the blood drains from his face

He sees his younger brother standing proud

The hangman tries to protest

But is ordered to proceed

His trembling hands begin to take the strain

His eyes are blind with streaming tears

And he cries for all to hear

Forgive me, God, we hang him in Thy name

Forgive me, God, we hang him in Thy name

Forgive me, God, we hang him in Thy name

Oh, please forgive me, God, we hang him in Thy name

Forgive me, God, we hang him in Thy name

Het dorpsplein staat stil

De avondklok nog steeds gehandhaafd

De straten zijn zelfs vrij van honden en hoeren

Als een kwaadaardige roofvogel

Het schavot spreidt zijn vleugels

De mensen bouwen hun vuren en vergrendelen hun deuren

De burgemeester geeft het diner aan de vrouwen van de officieren

Zijn oudste zoon leert reekalf

Het kazerneblok is stil en gespannen

De soldaten die loten

Wie wordt de beul in de dageraad?

Het lot valt op een jonge man

Wie heeft er maar een jaar gediend?

Zijn huis staat in het nabijgelegen dorp

Hij huivert bij de gedachte aan wat?

Hij is gedwongen om de volgende dag te doen

Hij vraagt ​​zich af wie het is, wie er moet sterven?

En de volle maan werpt een koud licht

Op de sombere gevangenismuren

De paus loopt door zijn cel, hij kan niet slapen

Hij hoort de wachtende galg kraken

Net voorbij die deur

Hij bidt dat hij geen tranen meer heeft om te huilen

De dag begint te breken

Een gedempte drum begint te klinken

Er begint zich een menigte te verzamelen op het plein

De aanwezigheid van de beul met zijn angstaanjagende masker

Weegt zwaar op de geest van al degenen die daar zijn

De kolonel leest de zin voor

Wat de paus uit zijn hoofd kent

Hij heeft gefaald om trouw te zijn aan de koning

Zijn misdaad ligt dus bij God zelf

En in Zijn naam moet hij hangen

De paus zegt met opgeheven hoofd niets

De cipier bindt zijn handen

En doet zijn blinddoek voor zijn ogen

Hij leidt hem door de deur voor de menigte

De beul ziet zijn slachtoffer

En het bloed trekt weg uit zijn gezicht

Hij ziet zijn jongere broer trots staan

De beul probeert te protesteren

Maar wordt bevolen om door te gaan

Zijn trillende handen beginnen de spanning op te nemen

Zijn ogen zijn blind met stromende tranen

En hij huilt zodat iedereen het kan horen

Vergeef me, God, we hangen hem op in Uw naam

Vergeef me, God, we hangen hem op in Uw naam

Vergeef me, God, we hangen hem op in Uw naam

Oh, vergeef me alstublieft, God, we hangen hem op in uw naam

Vergeef me, God, we hangen hem op in Uw naam