Stationary Life - Blis.

Dreams don’t make sense when I’m sleeping in.

Stationary life is crushing me so bad, so deeply and so fast, but these are old

words said so much I forget who they’re about until I see your face.

It’s empty.

In your wet eyes I see no reflection.

Pretty sure I’m sleeping.

Daylight creeps in.

Am I dreaming?

I just want to touch you so bad.

I just want to love you but I cant.

I’ll sleep better when you stop visiting my dreams.

And I watch the clock as it goes.

Time destroyed everything we had.

I’m afraid if I’m honest you’ll run away.

Old words would say that you’re shallow and conceited.

So what’s the point in all of this if it won’t get better?

It’s just a waste of time my fragile state of mind.

And I realize I will never be truly happy because you were never truly there.

Just a body in a room.

A loner blank stares.

You were never truly there.

Dromen hebben geen zin als ik uitslaap.

Het stationaire leven verplettert me zo erg, zo diep en zo snel, maar deze zijn oud

woorden zeiden zoveel dat ik vergeet over wie ze gaan totdat ik je gezicht zie.

Het is leeg.

In je natte ogen zie ik geen reflectie.

Ik ben vrij zeker dat ik slaap.

Het daglicht sluipt naar binnen.

Ben ik aan het dromen?

Ik wil je zo graag aanraken.

Ik wil gewoon van je houden, maar ik kan het niet.

Ik slaap beter als je stopt met het bezoeken van mijn dromen.

En ik kijk naar de klok terwijl hij loopt.

De tijd heeft alles vernietigd wat we hadden.

Ik ben bang, als ik eerlijk ben, dat je zult wegrennen.

Oude woorden zouden zeggen dat je oppervlakkig en verwaand bent.

Dus wat heeft dit allemaal voor zin als het niet beter wordt?

Het is gewoon tijdverspilling, mijn fragiele gemoedstoestand.

En ik realiseer me dat ik nooit echt gelukkig zal zijn omdat je er nooit echt was.

Gewoon een lijk in een kamer.

Een eenzame blanco staart.

Je was er nooit echt.