Yeats and Joyce - Black 47

Oh the lights shone down on Broadway

They lit up old Times Square

When we waltzed like Fred and Ginger

All along the great White Way

But you never said that ultimately

There would be a choice

When we tripped the light fantastic

And dreamed of Yeats and Joyce

How do you measure a heartache

How do you hold on to a dream

How do you tally the worth of a life

When you’re comin' apart at the seams

Maybe it’s all in the books that we read

Or the music that we make

Or maybe it all comes back to

Your particular smile on that day

Oh how you loved the poetry

And the secret words we shared

You wondered when you were old and grey

If I would continue to care

But time hasn’t made any difference

You’re as lovely as ever, my dear

So I’ll just go right on lovin' you

Down all the days and the years

This city keeps on changing

But you haunt me everywhere

From the lions at the Library

To the skells at the Terminal

If only I could remember how not to care

Oh, de lichten schenen op Broadway

Ze verlichtten het oude Times Square

Toen we walsten zoals Fred en Ginger

Langs de grote Witte Weg

Maar dat heb je uiteindelijk nooit gezegd

Er zou een keuze zijn

Toen we het licht uitschakelden fantastisch

En droomde van Yeats en Joyce

Hoe meet je hartzeer?

Hoe houd je vast aan een droom?

Hoe bereken je de waarde van een leven?

Wanneer je uit elkaar valt bij de naden

Misschien staat het allemaal in de boeken die we lezen

Of de muziek die we maken

Of misschien komt het allemaal terug op

Jouw specifieke glimlach op die dag

Oh wat hield je van de poëzie

En de geheime woorden die we deelden

Je vroeg je af toen je oud en grijs was

Als ik zou blijven zorgen

Maar de tijd heeft geen verschil gemaakt

Je bent net zo lief als altijd, mijn liefste

Dus ik ga gewoon door met van je te houden

Omlaag alle dagen en de jaren

Deze stad blijft veranderen

Maar je achtervolgt me overal

Van de leeuwen in de bibliotheek

Naar de skels bij de Terminal

Kon ik me maar herinneren hoe het me niet kan schelen