Nobody Home - Billy Sherwood, Rick Wakeman

I’ve got a little black book with my poems in

Got a bag with a toothbrush and a comb in

When I’m a good dog they sometimes throw me a bone in

I got elastic bands keeping my shoes on

Got those swollen hand blues

I’ve got thirteen channels of shit on the T.V. to choose from

I’ve got electric light

And I’ve got second sight

I’ve got amazing powers of observation

And that is how I know

When I try to get through

On the telephone to you

There will be nobody home

I’ve got the obligatory Hendrix perm

And the inevitable pinhole burns

All down the front of my favourite satin shirt

I’ve got nicotine stains on my fingers

I’ve got a silver spoon on a chain

I’ve got a grand piano to prop up my mortal remains

I’ve got wild staring eyes

And I’ve got a strong urge to fly

But I’ve got nowhere to fly to (fly to. fly to. fly to.)

Ooooh babe when I pick up the phone

(«Surprise, surprise surprise…»)

There’s still nobody home

I’ve got a pair of Gohills boots

And I’ve got fading roots

Ik heb een klein zwart boekje met mijn gedichten erin

Ik heb een tas met een tandenborstel en een kam erin

Als ik een braaf hondje ben, gooien ze me soms een bot in

Ik heb elastische banden om mijn schoenen aan te houden

Heb je die gezwollen handblues

Ik heb dertien kanalen met shit op de tv om uit te kiezen

Ik heb elektrisch licht

En ik heb een tweede gezicht

Ik heb geweldige waarnemingsvermogens

En dat is hoe ik het weet

Wanneer ik probeer door te komen

Aan de telefoon aan jou

Er zal niemand thuis zijn

Ik heb de verplichte Hendrix permanent

En het onvermijdelijke gaatje brandt

Helemaal op de voorkant van mijn favoriete satijnen overhemd

Ik heb nicotinevlekken op mijn vingers

Ik heb een zilveren lepel aan een ketting

Ik heb een vleugel om mijn stoffelijk overschot te ondersteunen

Ik heb wilde starende ogen

En ik heb een sterke drang om te vliegen

Maar ik kan nergens naartoe vliegen (vlieg naar. vlieg naar. vlieg naar.)

Ooooh schat als ik de telefoon oppak

(«Verrassing, verrassingsverrassing…»)

Er is nog steeds niemand thuis

Ik heb een paar Gohills-laarzen

En ik heb vervagende wortels