Millworker - Bette Midler

Now my grandfather was a sailor.

He blew in off the water.

My father was a farmer

and I his only daughter.

Took up with a no good

millworking man from Massachusetts

who died from too much whiskey

and leaves me these three faces to feed.

Millwork ain’t easy, millwork ain’t hard.

Millwork, it ain’t nothin'

but an awful, boring job.

I’m waiting for a daydream

to take me through the mornin';

Put me in my coffee break

where I can have a sandwhich and remember.

And it’s me and my machine

for the rest of the mornin',

for the rest of the afternoon,

for the rest of my life.

Now my mind begins to wander

to the days back on the farm.

I can see my father smilin'

and me swingin' on his arm.

I can hear my granddad’s stories

of the storms out on Lake Erie,

where vessels and cargos

and fortunes and sailor’s lives were lost.

Yeah, but it’s my life that’s been wasted.

And I have been the fool

to let this manufacture

use my body for a tool.

As I ride home in the evenin'

I’m staring at my hands,

swearin' by my sorrow

that a young girl ought to stand a better chance.

Oh, but may I work the mills

just as long as I’m able,

and never meet the man

who’s name is on the label.

Whoa, it’s me and my machine

for the rest of the mornin',

for the rest of the afternoon,

for the rest of my life.

.. wasted.

Nu was mijn grootvader een zeeman.

Hij blies het water in.

Mijn vader was boer

en ik zijn enige dochter.

Opgenomen met een niet goed

fabrieksarbeider uit Massachusetts

die stierf aan te veel whisky

en laat me deze drie gezichten achter om te voeden.

Freeswerk is niet gemakkelijk, freeswerk is niet moeilijk.

Millwork, het is niet niks

maar een vreselijke, saaie baan.

Ik wacht op een dagdroom

om me door de ochtend te brengen;

Zet me in mijn koffiepauze

waar ik een broodje kan eten en onthouden.

En het is ik en mijn machine

voor de rest van de ochtend,

voor de rest van de middag,

voor de rest van mijn leven.

Nu beginnen mijn gedachten af ​​te dwalen

naar de dagen terug op de boerderij.

Ik zie mijn vader lachen

en ik zwaai aan zijn arm.

Ik kan de verhalen van mijn opa horen

van de stormen op Lake Erie,

waar schepen en ladingen

en fortuinen en zeemanslevens gingen verloren.

Ja, maar het is mijn leven dat verspild is.

En ik ben de dwaas geweest

om deze te laten vervaardigen

gebruik mijn lichaam als hulpmiddel.

Als ik 's avonds naar huis rijd

Ik staar naar mijn handen,

zweren bij mijn verdriet

dat een jong meisje een betere kans zou moeten maken.

Oh, maar mag ik de molens werken

zolang ik in staat ben,

en ontmoet nooit de man

wiens naam op het label staat.

Whoa, ik ben het en mijn machine

voor de rest van de ochtend,

voor de rest van de middag,

voor de rest van mijn leven.

.. stomdronken.