Seasons Of Tragedy - Benedictum

Muladhara

Svadhistana

Manipura

Anahata

Vissudha

Ajna

Sahasrara

Gates before me wide open, hastily I proceed

The white owl of winter perched high above me

Spreading wide wings of wisdom

Eyes look through me like glass

Let go of the pain of the past

Deep in your heart you must believe

You can find your humanity

Dare to believe there is relief

From the Seasons of Tragedy

Floating freely in rhythm

Tis the sparrow of Spring

Hope resonates with each beat of the wing

Every moment is precious life’s too short to lament

Rise over sorrow, forward on and then

And then

Deep in your heart you must believe

You can find your humanity

Dare to concede there is relief

From the Seasons of Tragedy

Torrid passions all my actions make me who I am

Barren lands of the summer seemingly void of life

Till the raven descended blackened as ice

Life is always abounding though the eye cannot see

Beyond all our senses there’s more just believe!

Soaring over the landscape mastering all she surveys

Autumn’s sage Eagle appears from the haze

You must fly ever higher, triumph over the mind

Master your thoughts and the world will align

Deep in your heart you must believe

You can find your humanity

Dare to believe there is relief

From the Seasons of Tragedy

Aah ah seasons of tragedy

Ah oh Season of Tragedy!

Were it not for this passage through this life I have lead with it’s

Pain and it’s sorrow than I would not have had

This victory… would not have had this victory… VICTORY!

Winter is gone and springtime comes anon and on and on and on

Muladhara

Svadhistana

Manipura

Anahata

Vissudha

Ajna

Sahara

Poorten voor mij wijd open, haastig ga ik verder

De witte uil van de winter zat hoog boven mij

Brede vleugels van wijsheid spreidend

Ogen kijken door me heen als glas

Laat de pijn van het verleden los

Diep in je hart moet je geloven

Je kunt je menselijkheid vinden

Durf te geloven dat er verlichting is

Uit de seizoenen van de tragedie

Vrij zwevend in het ritme

Dit is de mus van de lente

Hoop resoneert met elke slag van de vleugel

Elk moment is kostbaar het leven is te kort om te jammeren

Sta op over verdriet, vooruit en dan

En dan

Diep in je hart moet je geloven

Je kunt je menselijkheid vinden

Durf toe te geven dat er opluchting is

Uit de seizoenen van de tragedie

Verzengende passies al mijn acties maken me tot wie ik ben

Onvruchtbare landen van de zomer schijnbaar leeg van leven

Tot de raaf neerdaalde, zwart als ijs

Het leven is altijd overvloedig, hoewel het oog niet kan zien

Buiten al onze zintuigen is er meer, gewoon geloven!

Zwevend over het landschap en alles beheersend wat ze onderzoekt

Herfstsalie Adelaar verschijnt uit de nevel

Je moet steeds hoger vliegen, triomferen over de geest

Beheers je gedachten en de wereld zal op één lijn komen

Diep in je hart moet je geloven

Je kunt je menselijkheid vinden

Durf te geloven dat er verlichting is

Uit de seizoenen van de tragedie

Aah ah seizoenen van tragedie

Ah oh seizoen van tragedie!

Ware het niet voor deze passage door dit leven die ik heb geleid met het is

Pijn en het is verdriet dan ik niet had gehad

Deze overwinning... zou deze overwinning niet hebben gehad... OVERWINNING!

De winter is voorbij en de lente komt steeds verder en verder en verder