Offshore - Bell X1

You haven’t changed at all

Not much does in a frame on a wall

The paper’s tarred and brown

If I hold you too close, you blur

Fearing it will fade away in darkness

So throw it overboard

And the next time we hit shore

I will stay behind

But she’s washed up on the shore

Her salty spit her pours so pure

Leaves me choking on the sand

And her waves come in again

And she takes my hand

Gotta hold myself away

By blocking out the light of day

I can’t hold you the way that I used to

A picture you truly are

All legs and suicide

And where there’s no room for lies

She lies across the breeze

Calling to me

Je bent helemaal niet veranderd

Niet veel doet in een lijst op een muur

Het papier is geteerd en bruin

Als ik je te dichtbij houd, vervaag je

Bang dat het in het donker zal verdwijnen

Dus gooi het overboord

En de volgende keer dat we de kust bereiken

Ik blijf achter

Maar ze is aangespoeld op de kust

Haar zoute spit haar giet zo puur

Laat me stikken in het zand

En haar golven komen weer binnen

En ze pakt mijn hand

Ik moet mezelf op afstand houden

Door het daglicht buiten te houden

Ik kan je niet vasthouden zoals ik vroeger deed

Een foto die je echt bent

Alle benen en zelfmoord

En waar geen ruimte is voor leugens

Ze ligt in de wind

Bellen naar mij