Никто не ожидал - Баста, Смоки Мо

Родился в спальном районе и жили мы не богато.

Никто не ожидал такого расклада.

В деле полжизни, напролом как у солдата,

Никто не ожидал такого расклада.

Я не святой, но удача полюбила гада,

Никто не ожидал такого расклада.

Из колоды мне выпала козырная карта,

Никто не ожидал такого расклада.

Смоки Мо:

Летающий мальчик, и до земли километры вниз.

Требует еще, значит, еще один трек на бис.

Как-то в сердцах моя племянница крикнула:

"В музыке тебе не добиться высот!

К этой мысли привыкни уже!".

Но со временем я привык к другим веществам.

Комната на фоне бита - туса убитая в хлам.

Мой метод грызть их мозг -

Ганнибал Лектор в рэпе, барабанная дробь.

Это была середина 2002, моя группа распалась.

И я разбит, я разочарован.

Выхожу из игры, ищу пути отхода,

Но еще не знаю, что случиться через два года.

Мне нужно было упасть на дно, утопить свою лодку.

Просто чтобы потом было с чем сравнить.

Мне не оставили ни единого шанса,

Я сам давал себе шансы, и ты делай так же сын!

Дым пробирается сквозь стену зубов,

Поднимается и может быть дойдет до самих богов.

Никто не ожидал такого расклада.

Жизнь - дурдом, и вас не найти такого второго психопата.

Я рифмовал перед полубогами, перед сиротами.

Игра на грани, в любую погоду, блин.

Моя жизнь как последняя вечеринка.

Фиксирую - каждая рифма до последнего вздоха.

Предана этому миру!

Смоки Мо, Баста:

Родился в спальном районе и жили мы не богато.

Никто не ожидал такого расклада.

В деле полжизни, напролом как у солдата,

Никто не ожидал такого расклада.

Я не святой, но удача полюбила гада,

Никто не ожидал такого расклада.

Из колоды мне выпала козырная карта,

Никто не ожидал такого расклада.

Баста:

Мой рэп оттуда, где спортивка к туфлям, барсетка под мышку.

Где могут убить за сижку, где рубят вышку

И вырубают под самый корень.

Где залетный платит вдвое, как за роуминг.

Где твой бросок и Джек против притей и ножей.

Где не могут без движа и марижей,

И если ты будешь увлечен в пиздеже,

Тебе зашьют карманы и по шву порвут манжеты.

Я учился в музыкальной школе с семи лет.

Играл Бетховена на аккордеоне.

Видать с тех времен и научился исполнять все четко по нотам.

Лучше умом и понтом, чем кровью и потом.

Помню за голод ребятки запив пивком водку,

Рассказал про Сильвера, про последнюю ходку.

И отказался от Беломора, в бумагу закрутив махорку.

Сказал: "Блатному в западло жить комфортно".

Лето выдалось, как бутер не прущим, не душным.

Я мечтаю о наушниках и пушке, о новой восьмере.

На которой рвану без прав с кисой на море.

Или въеду под порно наболтав звук на магнитоле,

Посижу на капоте, поплююсь дымовыми кольцами.

Перед кентами светону пейджер, новые кроссы.

Светану котлеты не в кипишь, запалю стволец.

Только аккуратно малец, чтобы не спалил отец.

Это не просто песня, это не просто текст.

Это машина времени "Back in a Days"!

Смоки Мо, Баста:

Родился в спальном районе и жили мы не богато.

Никто не ожидал такого расклада.

В деле полжизни, напролом как у солдата,

Никто не ожидал такого расклада.

Я не святой, но удача полюбила гада,

Никто не ожидал такого расклада.

Из колоды мне выпала козырная карта,

Никто не ожидал такого расклада.

Ik ben geboren in een woonwijk en we leefden niet rijk.

Niemand had zo'n regeling verwacht.

In het geval van een half leven, door als een soldaat,

Niemand had zo'n regeling verwacht.

Ik ben geen heilige, maar geluk werd verliefd op een reptiel,

Niemand had zo'n regeling verwacht.

Ik kreeg een troefkaart van de stapel,

Niemand had zo'n regeling verwacht.

Rokerige Mo:

Een vliegende jongen, en kilometers diep.

Vraagt ​​meer, dus een ander nummer voor een toegift.

Op de een of andere manier riep mijn nichtje in mijn hart:

"In de muziek bereik je geen hoogten!

Wen maar aan dat idee!"

Maar na verloop van tijd raakte ik gewend aan andere stoffen.

De kamer op de achtergrond van de beat - tusa gedood in de prullenbak.

Mijn methode is om aan hun hersens te knagen -

Hannibal Lector in rap, tromgeroffel.

Het was midden 2002, mijn band ging uit elkaar.

En ik ben gebroken, ik ben teleurgesteld.

Ik ben uit het spel, op zoek naar een uitweg

Maar ik weet nog steeds niet wat er over twee jaar zal gebeuren.

Ik moest naar de bodem vallen, mijn boot laten zinken.

Gewoon om iets te hebben om mee te vergelijken.

Ze gaven me geen enkele kans

Ik gaf mezelf kansen, en jij doet hetzelfde zoon!

Rook klimt door de tandwand

Het stijgt op en kan de goden zelf bereiken.

Niemand had zo'n regeling verwacht.

Het leven is een gekkenhuis en zo'n tweede psychopaat zul je niet vinden.

Ik rijmde voor halfgoden, voor wezen.

Spel op het randje, bij elk weer, verdomme.

Mijn leven is als het laatste feest.

Ik repareer - elk rijm tot de laatste adem.

Toegewijd aan deze wereld!

Smokey Mo, Basta:

Ik ben geboren in een woonwijk en we leefden niet rijk.

Niemand had zo'n regeling verwacht.

In het geval van een half leven, door als een soldaat,

Niemand had zo'n regeling verwacht.

Ik ben geen heilige, maar geluk werd verliefd op een reptiel,

Niemand had zo'n regeling verwacht.

Ik kreeg een troefkaart van de stapel,

Niemand had zo'n regeling verwacht.

Basta:

Mijn rap is van waar de sportkleding voor schoenen is, een tas onder de arm.

Waar ze kunnen moorden voor een zitplaats, waar ze de toren omhakken

En snoei tot op de wortel.

Waar de zwerver dubbel betaalt als voor roaming.

Waar is je worp en Jack tegen de quilts en messen.

Waar ze niet kunnen leven zonder beweging en marges,

En als je verslaafd bent aan pizdezhe,

Je zakken worden dichtgenaaid en je manchetten worden gescheurd bij de naad.

Vanaf mijn zevende heb ik op een muziekschool gestudeerd.

Speelde Beethoven op de accordeon.

Lijkt uit die tijd en leerde alles duidelijk volgens de noten uit te voeren.

Beter met verstand en opschepperij dan met bloed en zweet.

Ik herinner me de hongerige kerels die wodka dronken met bier,

Hij vertelde me over Silver, over de laatste reis.

En hij weigerde Belomor en draaide de shag in papier.

Hij zei: "Dieven leven comfortabel in de zapadlo."

De zomer bleek als een boterham te zijn, niet zuur, niet benauwd.

Ik droom van koptelefoons en een pistool, een nieuwe acht.

Waarop ik zonder vergunning met een poesje de zee op ga.

Of ik rijd onder porno naar binnen terwijl ik het geluid op de radio klets,

Ik ga op de motorkap zitten en rookkringen uitspugen.

Voor de Kents, een lichte semafoon, nieuwe kruizen.

Je kookt geen schnitzels voor Svetan, ik steek het vat in brand.

Gewoon een nette jongen zodat zijn vader niet verbrandt.

Het is niet alleen een liedje, het is niet alleen de tekst.

Het is een "Back in a Days" tijdmachine!

Smokey Mo, Basta:

Ik ben geboren in een woonwijk en we leefden niet rijk.

Niemand had zo'n regeling verwacht.

In het geval van een half leven, door als een soldaat,

Niemand had zo'n regeling verwacht.

Ik ben geen heilige, maar geluk werd verliefd op een reptiel,

Niemand had zo'n regeling verwacht.

Ik kreeg een troefkaart van de stapel,

Niemand had zo'n regeling verwacht.