Çaresi Nerede - Bahadır Tatlıöz

Susanlara, ağlayanlara sırdaş gerek

Çeken bilir, ne zor şeydir beklemek

Yıprandık, kalmadı sorgusu

Sardı kaybetme korkusu

Belki hayatın dolgusu bu

Ama benim neyim?

(Ne senle ne sensiz)

Hep sabır sabır içimde

Kaldık bir biçimde

Öldürmeye hançersiz gel

Gülüşün yeter

Kapanmaz yaralar içimde

Kaldık bir biçimde

En derinde, ta içimde

Ecel gelmiş sen biçimde

Öldüm

Hep sabır sabır içimde

Kaldık bir biçimde

Öldürmeye hançersiz gel

Gülüşün yeter

Kapanmaz yaralar içimde

Kaldık bir biçimde

En derinde, ta içimde

Ecel gelmiş sen biçimde

Öldüm

Zaman geçmiyor bak

Ne kadar durgun sular

Belli ki bu son durak

Yıprandık, kalmadı sorgusu

Sardı kaybetme korkusu

Belki hayatın dolgusu bu

Ama benim neyim?

(Ne senle ne sensiz)

Hep sabır sabır içimde

Kaldık bir biçimde

Öldürmeye hançersiz gel

Gülüşün yeter

Kapanmaz yaralar içimde

Kaldık bir biçimde

En derinde, ta içimde

Ecel gelmiş sen biçimde

Öldüm

Hep sabır sabır içimde

Kaldık bir biçimde

Öldürmeye hançersiz gel

Gülüşün yeter

Kapanmaz yaralar içimde

Kaldık bir biçimde

En derinde, ta içimde

Ecel gelmiş sen biçimde

Öldüm

«Geçer"dediler de geçti mi sanki?

İçerledik hayatla baki

Kalp akıldan çok insana hakim

Bi' fırtınalı bi' sakin

İnince gözüne kapkara perde

O an ne göktesin ne yerde

Aklın karışık yârda ve serde

Peki bu derdin çaresi nerde?

Hep sabır sabır içimde

Kaldık bir biçimde

Öldürmeye hançersiz gel

Gülüşün yeter

(Çaresi nerde?)

Kapanmaz yaralar içimde

Kaldık bir biçimde

En derinde, ta içimde

Ecel gelmiş sen biçimde

Öldüm

(Çaresi nerde?)

Susans, huilers hebben een vertrouweling nodig

Degene die aantrekt weet, wat moeilijk is om te wachten

We zijn uitgeput, er is geen twijfel mogelijk

Angst om de grip te verliezen

Misschien zijn dat de dingen van het leven

Maar wat ben ik?

(Noch met jou, noch zonder jou)

Ik heb altijd geduld

op een vastgelopen manier

Kom om te doden zonder een dolk

je glimlach is genoeg

Ongenezen wonden in mij

op een vastgelopen manier

In het diepst, diep van binnen

De dood is gekomen zoals jij

Werd

Ik heb altijd geduld

op een vastgelopen manier

Kom om te doden zonder een dolk

je glimlach is genoeg

Ongenezen wonden in mij

op een vastgelopen manier

In het diepst, diep van binnen

De dood is gekomen zoals jij

Werd

Kijk, de tijd gaat niet voorbij

Hoe stilstaand water

Dit is duidelijk de laatste halte

We zijn uitgeput, er is geen twijfel mogelijk

Angst om de grip te verliezen

Misschien zijn dat de dingen van het leven

Maar wat ben ik?

(Noch met jou, noch zonder jou)

Ik heb altijd geduld

op een vastgelopen manier

Kom om te doden zonder een dolk

je glimlach is genoeg

Ongenezen wonden in mij

op een vastgelopen manier

In het diepst, diep van binnen

De dood is gekomen zoals jij

Werd

Ik heb altijd geduld

op een vastgelopen manier

Kom om te doden zonder een dolk

je glimlach is genoeg

Ongenezen wonden in mij

op een vastgelopen manier

In het diepst, diep van binnen

De dood is gekomen zoals jij

Werd

Alsof ze zeiden "het zal voorbijgaan" en het ging voorbij?

We hebben het opgenomen, het blijft bij het leven

Het hart domineert meer mensen dan de geest.

Een stormachtige kalmte

Zwart gordijn voor je ogen

Op dat moment ben je noch in de lucht, noch op de grond

Je geest is verward en verdrietig

Dus waar is de oplossing voor dit probleem?

Ik heb altijd geduld

op een vastgelopen manier

Kom om te doden zonder een dolk

je glimlach is genoeg

(Waar is de remedie?)

Ongenezen wonden in mij

op een vastgelopen manier

In het diepst, diep van binnen

De dood is gekomen zoals jij

Werd

(Waar is de remedie?)