Hojarasca - Babasonicos

Si hasta ayer, no creías en mí,

Mejor no me lo digas.

Lo que piensas de los demás, es lo que te da miedo ser…

Miro en profundidad, la trama se deshilacha,

Quién soy yo, para descreer

No me importa la verdad.

¿Quién pisa las hojas secas?

La hojarasca me envolverá.

Y en la cuna del olvido, seré memoria.

Y en la curva del hastío seré prehistoria…

Las promesas son para ser rotas y olvidables,

Los secretos son para ser contados…

Als je tot gisteren niet in me geloofde,

Vertel het me liever niet.

Wat je van anderen denkt, is waar je bang voor bent...

Ik kijk diep, de plot ontrafelt,

Wie ben ik, om niet te geloven?

De waarheid interesseert me niet.

Wie stapt op de droge bladeren?

De gevallen bladeren zullen me omhullen.

En in de wieg van de vergetelheid, zal ik de herinnering zijn.

En in de bocht van verveling zal ik prehistorie zijn...

Beloften zijn bedoeld om verbroken en vergeetbaar te worden

Geheimen moeten worden verteld...