Polvere - Axos, Yazee

Ciao, oggi ti ho vista per sbaglio sul corso

Ti avrei attaccato un bersaglio sul dorso

Poi la voce che confonde stimola il rimorso

Tempo perso metto una croce, pronto soccorso

Mando via te, noi sia fiamma

Questa storia tra palco e tenori senza diaframma

Con la voce per gridare addosso ai tuoi

Ma mai per dire che li ami

Ed io a rimare un po' di noi

Perché è la fine che aspettavi

Farne parte finché quella pancia vive

Per sentirti tra i miei passi

Ti avrei scritta sopra il parquet con un cacciavite

Ma la mia vita resta un bel riassunto stupido

Per poi sudare contro te che hai avuto tutto e subito

Ed io, ti avrei insegnato come stare tra le iene

Invece, impanicato penso a te mentre lei viene

Ho patinato il vento con il sangue rosso delle vene

E c’ho vestito te per farti matchare col mio quartiere

Dammi un senso

Un senso che da solo serva se la morte inuma

Non ho re, io nono re, Montezuma

Piango sole sopra il ghiaccio, il fumo lascia te più contenuta

Poi bastarda fai la corte nuda a me

Che ti conosco da prima di conoscerti

Da prima di contorcermi lo stomaco in un foschio, a me

Che ti scopavo sul tappeto, mi ricordo

Ed ora incenerito da sopra il tappeto sono sotto

Tipico di quello che sei dei tuoi mondi

Per vederli un po' puliti lo sporco lo nascondi

Non sei al corrente di quanto male nel cuore hai te

Ma son corrente, ho portato fuori la polvere

Lo sai le stelle non brillano anzi

Abituano l’anima a stare zitta e si parlano per amarsi

Ma il silenzio che mi insegni è prezioso quanto gli avanzi

E adesso piove e falli correre tutti per ripararsi

Che io, non vado via

Io sono cielo, il cielo riconosce il gelo della psiche mia

Io ho meno di quegli altri ma più di chiunque sia

Solo un tetto per i tanti e da solo dovunque stia ah!

Hallo, vandaag zag ik je per ongeluk op de baan

Ik zou een doelwit op je rug hebben geplakt

Dan stimuleert de stem die verwart wroeging

Verloren tijd zet ik een kruisje, EHBO

Ik stuur je weg, we zijn vlam

Dit verhaal tussen het podium en tenoren zonder middenrif

Met een stem om tegen je ouders te schreeuwen

Maar om nooit te zeggen dat je van ze houdt

En ik rijm een ​​beetje van ons

Omdat dit het einde is waarop je hebt gewacht

Maak er deel van uit zolang die buik leeft

Om je in mijn voetsporen te voelen

Ik zou je met een schroevendraaier op het parket hebben geschreven

Maar mijn leven blijft een behoorlijk stomme samenvatting

Om dan tegen je te zweten dat je alles had en meteen

En ik zou je hebben geleerd hoe je tussen de hyena's moet blijven

In plaats daarvan denk ik in paniek aan jou terwijl ze klaarkomt

Ik patineerde de wind met het rode bloed van mijn aderen

En ik heb je aangekleed zodat je bij mijn buurt past

Geef me een gevoel

Een gevoel dat alleen dient als de dood toeslaat

Ik heb geen koning, ik ben de negende koning, Montezuma

Ik huil alleen over het ijs, de rook laat je meer in bedwang houden

Dan bastaard, maak naakt het hof voor mij

Dat ik je ken sinds voordat ik je ontmoette

Van voordat ik mijn maag in een waas draaide, naar mij

Dat ik je altijd op het tapijt neukte, herinner ik me

En nu verbrand van boven, het tapijt is beneden

Typerend voor wat je bent van je werelden

Om ze een beetje schoon te zien, verstop je het vuil

Je bent je er niet van bewust hoe slecht je hart is

Maar ik ben actueel, ik heb het poeder tevoorschijn gehaald

Je weet dat de sterren niet schijnen, integendeel

Ze laten de ziel wennen aan het zwijgen en ze praten met elkaar om van elkaar te houden

Maar de stilte die je me leert, is net zo kostbaar als restjes

En nu regent het en laten ze allemaal rennen om te schuilen

Dat ik, ik ga niet weg

Ik ben de hemel, de hemel herkent de vorst van mijn psyche

Ik heb minder dan die anderen, maar meer dan wie het ook is

Gewoon een dak voor velen en alleen waar hij ook is ah!