The Spiral Scar - Aura Noir

One heartbeat rips

The spiral scar.

The spiral breeze.

I grant my lips,

The spiral greed.

In all my praise, with all my trust.

I swear my claim in a crest of rain,

And a column of radiant desire.

My gloss forlorned, my play of horns.

And the music of sweet fire.

The mourners they weep,

Thought greets the feathered King.

The veil of rot now sings:

«For in the beautiful insane, lies the Equinox scarred.

With souls of flies and spiral hearts.

Yes, it is I. Glowing in your hand.

With all grace of hell, marbelled in sand.»

The serpent leaps to face

The quest of flesh and bone.

And to reap this spiral tone.

Een hartslag scheurt

Het spiraalvormige litteken.

De spiraalwind.

Ik geef mijn lippen,

De spiraalvormige hebzucht.

In al mijn lof, met al mijn vertrouwen.

Ik zweer mijn claim in een regenbui,

En een kolom van stralend verlangen.

Mijn glans verloren, mijn hoorns.

En de muziek van zoet vuur.

De rouwenden ze huilen,

Gedachte begroet de gevederde koning.

De sluier van rot zingt nu:

«Want in de mooie krankzinnigheid ligt de Equinox met littekens.

Met zielen van vliegen en spiraalharten.

Ja, ik ben het. Gloeiend in je hand.

Met alle gratie van de hel, gemarmerd in zand.»

De slang springt in het gezicht

De zoektocht naar vlees en botten.

En om deze spiraalvormige toon te oogsten.