The One Who Smite - Aura Noir

I am the phantom you please to see

Oh, my precious.

Come sleep with me

I occurred beside the magic pawn

Omnious, is this fading dawn

I am the scenary, the one who smite

I was always meant to avoid this light

Wisely, I naturally avoided the lash

And escaped what now is layed in ash

You starvers you have seen

Nevermore will you look upon the preen

Illusionary palace, glory in a curl

Wretched faces of a dead world…

They, the dust, have now gone

For the lord of them will be the one

That broke their wings, and kissed their horns

Enslaved, and carrying the burden of the thorns

Beyond this millenium, and milleniums more…

The moving figures

My undressed lust

Their tempting eyes with their silver dust

Mine to behold like the flap of my soul

Dead skin prison

Dead…

Stiff…

Cold…

Ik ben het spook dat je graag wilt zien

Oh, mijn schat.

Kom met mij slapen

Ik trad op naast de magische pion

Alomvattend, is deze vervagende dageraad?

Ik ben het landschap, degene die slaat

Het was altijd de bedoeling dat ik dit licht zou vermijden

Wijselijk heb ik de wimper natuurlijk vermeden

En ontsnapte aan wat nu in as ligt

Jullie sterren die je hebt gezien

Nooit meer zal je naar de preen kijken

Illusiepaleis, glorie in een krul

Ellendige gezichten van een dode wereld...

Zij, het stof, zijn nu weg

Want de heer van hen zal degene zijn

Die hun vleugels braken en hun hoorns kusten

Tot slaaf gemaakt en de last van de doornen dragend

Voorbij dit millennium, en millennia meer...

De bewegende figuren

Mijn uitgeklede lust

Hun verleidelijke ogen met hun zilveren stof

De mijne om te aanschouwen als de flap van mijn ziel

Dode huid gevangenis

Dood…

Stijf…

Koud…