Caged Wrath - Aura Noir

What erased this scenery

So that I could fancy ridicule over pity

And enrace whatever mocked the sky

Two hands made these hearts

That trembles before me

My loss of grace

(Their earthly figure with it’s marbled face)

I link the two

In my heretic poetry

Rain falls silently

I am the portal

A layer of dust

A burdened insect that betrayed their lust

I licked their wishes in reverie

And soaked their crystal trust

What screamed so annoyingly

That made you rush through these (strangely) coherent purgatories

Gloves and masks are these eyes

To stare so awfully

At my malignant heresy

A rat conducted the angels

To sing hysterically

Songs that whipped their wings

And opened walls of gloss

Rain falls abruptly

Wat heeft dit landschap gewist?

Zodat ik zou kunnen lachen om medelijden

En benijd alles wat de lucht bespotte

Twee handen hebben deze harten gemaakt

Dat beeft voor mij

Mijn verlies van genade

(Hun aardse figuur met zijn gemarmerde gezicht)

Ik koppel de twee

In mijn ketterse poëzie

Regen valt stil

Ik ben het portaal

Een laag stof

Een beladen insect dat hun lust verraadde

Ik likte hun wensen in mijmering

En hun kristalvertrouwen doorweekt

Wat schreeuwde zo irritant

Dat deed je haasten door deze (vreemd) samenhangende vagevuurplaatsen

Handschoenen en maskers zijn deze ogen

Om zo vreselijk te staren

Op mijn kwaadaardige ketterij

Een rat leidde de engelen

Hysterisch zingen

Liedjes die hun vleugels sloegen

En opende muren van glans

Regen valt abrupt