Walkabout - Augustines

Into the arms of the sea

Where my tired head carried me

I walked out into the breeze

To be quiet with the storms inside

I prayed

But that’s never worked

Why would it now?

Lifted my arms out and tenderly

Whispered «I've lost my way somehow»

Take

Take this eyes

And all I was

And my disguise

And lay them out

On the beach

Cause I won’t need

Them now to see

Inside

Take

Take this voice

And its songs

From my insides

And spread them out

Over the waves

Over the sea

Above the cliffs

In melody

So come on home

Come on home

It’s over now

This walkabout

It’s been so long

It’s been so long

Come home, please

Into the arms of the sea

Where my tired head carried me

I walked out to the waves

To be quiet with the storms inside…

In de armen van de zee

Waar mijn vermoeide hoofd me droeg

Ik liep de wind in

Om stil te zijn met de stormen binnen

Ik bad

Maar dat is nooit gelukt

Waarom zou het nu?

Hield mijn armen uit en teder

Fluisterde "Ik ben op de een of andere manier de weg kwijt"

Nemen

Neem deze ogen

En alles wat ik was

En mijn vermomming

En leg ze neer

Op het strand

Omdat ik het niet nodig heb

Ze nu te zien

Binnenkant

Nemen

Neem deze stem

En zijn liedjes

Van binnenuit

En spreid ze uit

Over de golven

Over de zee

Boven de kliffen

Op melodie

Dus kom op naar huis

Kom naar huis

Het is voorbij nu

Deze walkabout

Het is zo lang geleden

Het is zo lang geleden

Kom naar huis, alsjeblieft

In de armen van de zee

Waar mijn vermoeide hoofd me droeg

Ik liep naar de golven

Om stil te zijn met de stormen binnen...