Too Late For Roses - August Burns Red

Some kind of friction has scarred me, but created your new style.

My reasons to endure used to be based around who you were,

and your brilliant passion that could blaze right in front of a perfect

stranger.

This is my downfall — my blemish, I’ve been told before.

Quit holding on to what she was.

She doesn’t recognize you or herself anymore.

She’s stuck in the process of embracing what crumbles,

and when it happens there will be no apologies.

She chose to collapse what held her,

and if not cautious there may never be a cradle to soften her descent,

like clouds.

New shapes are taken, but they’re not always actual, they’re never tangible.

It’s so brutal to see someone give it all up for nothing,

and having no power to stop them.

Een soort wrijving heeft me getekend, maar heeft je nieuwe stijl gecreëerd.

Mijn redenen om te volharden waren gebaseerd op wie je was,

en je briljante passie die zou kunnen oplaaien voor een perfecte

vreemdeling.

Dit is mijn ondergang - mijn smet, is mij eerder verteld.

Houd op vast te houden aan wat ze was.

Ze herkent jou of zichzelf niet meer.

Ze zit vast in het proces van omarmen wat afbrokkelt,

en als het gebeurt, zullen er geen excuses zijn.

Ze koos ervoor om in te storten wat haar vasthield,

en als ze niet voorzichtig is, is er misschien nooit een wieg om haar afkomst te verzachten,

als wolken.

Er worden nieuwe vormen aangenomen, maar die zijn niet altijd actueel, ze zijn nooit tastbaar.

Het is zo brutaal om te zien dat iemand alles voor niets opgeeft,

en hebben geen macht om ze te stoppen.