My Sanity On The Funeral Pyre - Atreyu

Paranoia is the insect worming its way

Through my subconscious thoughts

It’s the larva of my self doubt

Gestating in my heart as I spiral down

And everything I touch is breaking

And it falls to earth in splinters

And I shiver as every splinter

Finds its way underneath my skin

And after 22 years I can still make my skin crawl

Every shortcoming, a pitfall

On my way to making amends

Within myself to be

To be what I became

Sometimes it feels like the whole wide world

Has made itself my enemy

But I will stand upon my own two feet

And raise my head up

I lick my wounds

Trying to cleanse the infection

Rabid and diseased reality fades away

When I pushed myself too far

A dream of emotional perfection

Has left a wounded heart

Trying to perceive the gifts inherent inside me

It’s like squeezing the trigger

It’s like opening fire

On everyone who’s let me down

On every beautiful lie that is

That is only fiction

Sometimes it feels like the whole wide world

Has made itself my enemy

But I will stand upon my own two feet

And raise my head up

For the first time

I’m losing control and I like it

Freedom feels like the noose is gone

For the first time

I’m losing control and I like it

Freedom feels like the noose is gone

Paranoia is het insect dat zich een weg baant

Door mijn onderbewuste gedachten

Het is de larve van mijn zelftwijfel

Zwanger in mijn hart terwijl ik naar beneden spiraal

En alles wat ik aanraak, gaat kapot

En het valt in splinters op de aarde

En ik huiver als elke splinter

Vindt zijn weg onder mijn huid

En na 22 jaar kan ik nog steeds mijn huid laten kruipen

Elke tekortkoming, een valkuil

Op weg om het goed te maken

In mezelf om te zijn

Om te zijn wat ik werd

Soms voelt het als de hele wereld

Heeft zichzelf mijn vijand gemaakt

Maar ik zal op eigen benen staan

En hef mijn hoofd op

Ik lik mijn wonden

Proberen de infectie op te ruimen

De hondsdolle en zieke realiteit vervaagt

Toen ik mezelf te ver pushte

Een droom van emotionele perfectie

Heeft een gewond hart achtergelaten

Proberen de gaven te zien die inherent zijn aan mij

Het is alsof je de trekker overhaalt

Het is alsof je vuur opent

Op iedereen die me in de steek heeft gelaten

Op elke mooie leugen dat is

Dat is alleen fictie

Soms voelt het als de hele wereld

Heeft zichzelf mijn vijand gemaakt

Maar ik zal op eigen benen staan

En hef mijn hoofd op

Voor de eerste keer

Ik verlies de controle en ik vind het leuk

Vrijheid voelt alsof de strop weg is

Voor de eerste keer

Ik verlies de controle en ik vind het leuk

Vrijheid voelt alsof de strop weg is