A Vampire's Lament - Atreyu

I am the walking dead heartbreaker, my apologies

I’m happy you’ll never understand, what it’s like to be

Trapped under six feet of, solid glass

I can see out, but no one gets in

Screaming at this prison, I’ve locked myself into

I’m sorry that I’m still breathing, and that I’ll kill again

But the loneliness is too much, for me to handle

But the taste for fresh blood, pushes me on

I told myself the constant pain would ease the tension burning inside

But the nights were cold and the days dragged to weeks

I will die, here alone, I will die

The fear of romance

The pain of living

The joy of sorrow

The strength of not forgiving

The fear of romance

The pain of living

The joy of sorrow

The strength of not forgiving

God help me, I’m so tired

But in my dreams the wolves eat out my soul

God help me, I’m so frightened

But in my dreams wolves tear out my heart

I used to be golden, a saint in a time of sorrow

But then the turning came, and I kissed the sun goodbye

Don’t you get it, it’s always darker in my eyes

The screams of my brothers egging me on

Ik ben de wandelende dode hartenbreker, mijn excuses

Ik ben blij dat je nooit zult begrijpen hoe het is om te zijn

Gevangen onder zes voet massief glas

Ik kan naar buiten kijken, maar er komt niemand in

Schreeuwend naar deze gevangenis, heb ik mezelf opgesloten in

Het spijt me dat ik nog adem, en dat ik weer zal moorden

Maar de eenzaamheid is te veel voor mij om te verwerken

Maar de smaak voor vers bloed drijft me voort

Ik zei tegen mezelf dat de constante pijn de spanning van binnen zou verlichten

Maar de nachten waren koud en de dagen sleepten tot weken

Ik zal sterven, hier alleen, ik zal sterven

De angst voor romantiek

De pijn van het leven

De vreugde van verdriet

De kracht van niet vergeven

De angst voor romantiek

De pijn van het leven

De vreugde van verdriet

De kracht van niet vergeven

God sta me bij, ik ben zo moe

Maar in mijn dromen eten de wolven mijn ziel uit

God sta me bij, ik ben zo bang

Maar in mijn dromen verscheuren wolven mijn hart

Ik was gouden, een heilige in een tijd van verdriet

Maar toen kwam de ommekeer, en ik kuste de zon vaarwel

Begrijp je het niet, het is altijd donkerder in mijn ogen

Het geschreeuw van mijn broers die me ophitsen