Skies Of Obsidian Rain - Atra Vetosus

The ancient prophets of our people

Once spoke of this day

A dark cold era would be upon

Our once glorious land

A river of tears and blood

Would flow across the fields

As the end times approach us

We are filled with a bitter despair

The symphonic voices

Of the ancient forest

Once sung of their majestic

Hymns of honor and glory

But now lament and trees

Shed their leaves

Their long and wondrous life

Is now escaping them

This place is filled, with suffering

And the pain is everlasting

And the end draws near

These pathetic souls are filled with fear

The endless prayers

Of our glorious mother Gaia

Have been ignored

By the impure souls of mankind

Darkness engulfs this dying land

And the dawn of morning is far away

Darkened skies, this endless night

We grow to despise, any trace of light

The heavens unseen, the stars forsaken

Our worlds collapsed into a sea of darkness

Entrails of this fading planet

Are withering with time

Lifeless smoke and hot burning ashes

Fill the vast impure air

The magnificent splendor of light

And radiance that once left us in awe

Has now been veiled by

The dark mist that fills the murky air

Darkened skies, this endless night

We grow to despise, any trace of light

The heavens unseen, the stars forsaken

Our worlds collapsed into a sea of darkness

As this planet withers away

And the obsidian rain covers the land

Turmoil is upon our wretched souls

And every colour fades to grey

De oude profeten van ons volk

Ooit gesproken over deze dag

Er zou een donker koud tijdperk aanbreken

Ons ooit glorieuze land

Een rivier van tranen en bloed

Zou over de velden stromen

Nu de eindtijd ons nadert

We zijn vervuld van een bittere wanhoop

De symfonische stemmen

Van het oude bos

Ooit gezongen van hun majestueuze

Hymnen van eer en glorie

Maar nu klaagzang en bomen

Laat hun bladeren vallen

Hun lange en wonderbaarlijke leven

Is ze nu aan het ontsnappen

Deze plaats is gevuld met lijden

En de pijn is eeuwig

En het einde nadert

Deze zielige zielen zijn gevuld met angst

De eindeloze gebeden

Van onze glorieuze moeder Gaia

zijn genegeerd

Door de onzuivere zielen van de mensheid

Duisternis overspoelt dit stervende land

En de dageraad van de ochtend is ver weg

Donkere luchten, deze eindeloze nacht

We groeien om te verachten, elk spoor van licht

De hemel ongezien, de sterren verlaten

Onze werelden stortten in een zee van duisternis

Ingewanden van deze vervagende planeet

Verwelken met de tijd

Levenloze rook en hete brandende as

Vul de enorme onzuivere lucht

De prachtige pracht van licht

En uitstraling die ons ooit met ontzag achterliet

Is nu versluierd door

De donkere mist die de duistere lucht vult

Donkere luchten, deze eindeloze nacht

We groeien om te verachten, elk spoor van licht

De hemel ongezien, de sterren verlaten

Onze werelden stortten in een zee van duisternis

Terwijl deze planeet verwelkt

En de obsidiaanregen bedekt het land

Er heerst onrust over onze ellendige zielen

En elke kleur vervaagt naar grijs