Fading Life, Winter Winds - Atra Vetosus

As the moonlight unveils

A path that leads into the night

The way hidden from all mankind

It is now time, to venture into a new realm

All I have become is but ashes and dust

Flowing free in the winds unwanted

As this day passes away and as time slowly fades

This undying memory shall haunt you forever more

Life is fading away with the cold winter winds

As this dying season screams for the end

To reach our time, for the unhallowed cries of death

To pierce the freezing winter skies that cover this place

Now I wish for my life to simply pass me by

Forsaken, now fear and pain is all I have left

Forever tortured by the chains of wrath

As the frozen winds curse all the earth

I feel I will soon wither away

Inception of all, the birth of great universe

O Author of Life, bring an end to this creation

«Life shall fade away with these winter winds»

All I am fades away

I am cast out of this realm

Where I shall, now dwell forever more

As the earth consumes this body

A new darkness has been unleashed upon our land

As the fragments of time that held the age together

Have shattered and faded

A new age has been born once more

Terwijl het maanlicht zich onthult

Een pad dat naar de nacht leidt

De weg verborgen voor de hele mensheid

Het is nu tijd om een ​​nieuw rijk te betreden

Ik ben alleen maar as en stof geworden

Vrij stromen in de wind ongewenst

Naarmate deze dag verstrijkt en de tijd langzaam verstrijkt

Deze onsterfelijke herinnering zal je voor altijd blijven achtervolgen

Het leven vervaagt met de koude winterwinden

Terwijl dit stervende seizoen om het einde schreeuwt

Om onze tijd te bereiken, voor de onheilige kreten van de dood

Om de ijskoude winterhemel te doorboren die deze plek bedekt

Nu zou ik willen dat mijn leven gewoon aan me voorbij zou gaan

Verlaten, nu is angst en pijn alles wat ik nog heb

Voor altijd gekweld door de ketenen van toorn

Terwijl de bevroren winden de hele aarde vervloeken

Ik voel dat ik snel zal wegkwijnen

Het begin van alles, de geboorte van het grote universum

O Auteur van het leven, maak een einde aan deze creatie

«Het leven zal vervagen met deze winterwinden»

Alles wat ik ben vervaagt

Ik ben uit dit rijk geworpen

Waar ik zal wonen, nu voor altijd meer

Terwijl de aarde dit lichaam verteert

Een nieuwe duisternis is losgelaten op ons land

Als de fragmenten van tijd die de tijd bij elkaar hielden

Zijn verbrijzeld en vervaagd

Er is weer een nieuw tijdperk geboren